Hoe vang je een mol

Sinds de herfst hebben wij een nieuw huisdier aan ons 'vee' toe kunnen voegen. Nu moet ik zeggen dat het niet een heel welkom dier is. Voor zo'n kleine jongen maakt hij er maar een behoorlijke rommel van. En opruimen?? Nee hoor, nooit van gehoord. Ik heb hem de naam Momfert gegeven. Momfert de mol.
Momfert terroriseert ons en onze tuin. En was er eerst één spuuglelijke mollenhoop te zien, nu lijkt onze voortuin op een krater met hier en daar plukjes groen-gelig gras. Het ziet er niet uit!!!!

Nu was onze kater Jerry in z'n jongere jaren een geduchte jager. En bij onze vorige woning heeft hij dan ook al meermalen een mol tot de zijne gemaakt. Overigens, en dit moet even gezegd worden, ben ik een dierenliefhebber pur sang dus dat jagen van hem gaat me altijd erg aan het hart. Alles wat door Jerry opgespoord en gevangen word sterft een langzame en vaak ook een pijnlijke dood. Aangezien onze kat er eerst nog wel even z'n plezier eruit probeert te halen door het diertje van hot naar her te meppen, dan weer los laat om het vervolgens weer te besluipen en het aller- allerleukste is natuurlijk om de prooi, als hij of zij zich veilig waant, opnieuw te bespringen.
Menig maal dat ik dit met tranen in mijn ogen, achter glas, jawel, want ik ben ook nog eens een schijtert op dat gebied, heb moeten aanschouwen.
Maar de laatste twee jaren is Jerry aan het genieten van zijn welverdiende ouwe dag. Onze kat ligt het liefst hele dagen op de rugleuning van de bank, met zo nu en dan een uitstapje naar zijn bakje met brokjes of een sanitaire stop in de kattenbak.

Jerry

 En oja, als ik zit te eten, vind meneer het heerlijk om iets lekkers te scoren, al dan niet met toestemming van het baasje. En schreeuwen dat hij dan kan, hij zou zo als sirene op de brandweerauto dienst kunnen doen.
Voordat ik alleen nog maar over Jerry schrijf, onze poezenvriend jaagt alleen nog maar als de prooi zélf naar hem toe komt lopen vrees ik. Van hem hoeven we dus niets te verwachten wat betreft Momfert.

Dan hebben we nog onze Jack Russell. Een heerlijke druktemaker die allesbehalve aan z'n ouwe dag doet. Hij word volgende maand negen maar hij is nog net zo enthousiast als toen hij negen maanden was. Misschien zelfs nog wel een tikkie enthousiaster zelfs.

Bennie in (dezelfde mollen,-) tuin

Jack Russells zijn van oorsprong jachthondjes en blijkbaar zit dat instinct er nog altijd in. Oók onze harige woef is een geduchte jager. Hij heeft één keer een mol gevangen en vond het in het verleden ook prachtig om zich op Jerry zijn slachtoffers uit te leven. Tenminste; áls poezebeest dat al toeliet uiteraard.

Maar hoewel we nu dus al máánden met Momfert te maken hebben en Bennie met grote regelmaat door onze tuin struint, maakt hij zich allerminst druk om onze ongenode gast. Soms verdenk ik hem ervan dat hij het juist zelfs grappig vind dat er weer een bultje zand is gecreëerd waar meneer z'n poot tegen omhoog kan houden.
Met andere woorden; onze huisdieren maken zich niet druk om de mol.
En zullen er geen stap sneller om zetten.
Frustrerend genoeg ligt er aan de andere kant van ons straatje (wij wonen in het doodlopende stuk) een heeeeeeel groot en groen grasveld waar wel duizenden bulten passen en waar Momfert ook echt nog een hele kluif aan zou hebben om dat om te ploegen, waar GEEN enkele mollenhoop te bekennen is.
Het lijkt dus inderdaad op een persoonlijke vendetta. Misschien om overleden familieleden die in de voorgaande jaren wél door onze dieren zijn vermoord??? Ik weet het niet, maar ik blijf het heel apart vinden dat juist dat grote groene veld vrij is van welk bultje zand dan ook en onze tuin eruit ziet alsof er meerdere bommen zijn ontploft.

de gemeentelijke 'weide' voor ons huis zónder bulten

een stukje tuin naast ons huis voorzien van......

Ik hoorde trouwens vanmiddag dat Momfert zich al een paar weken stil houd en onze buurman heeft een mol gevangen, dus dat geeft weer wat hoop......., totdat de nakomelingen van déze Momfert zich komen wreken en wij *zucht* weer met een nieuw probleem zitten.....