Trouwpak kopen

Vrijdag was de dag dat ik, vergezeld door mijn wederhelft, mijn moeder, de aanstaande schoonmoeder van mijn broer en broer zelf, een afspraak hadden staan bij een herenmodezaak in Emmen. Het was de dag dat we een trouwpak zouden kiezen. Voor broerlief uiteraard. 
Wéken geleden had mijn moeder het al gezegd, dat we op een vrijdag naar Emmen zouden gaan voor Luuk z'n trouwpak. Ik had alleen niet opgeschreven en dus niet geregistreerd wanneer of welke vrijdag dat zou zijn. 
Luuk kwam afgelopen woensdag terug van een weekje Mallorca met zijn gezinnetje en moest dus vrijdag meteen aan de slag. 
Aangezien ik me donderdags, dus een dag voor het uitzoeken, helemaal niet lekker voelde hoopte ik dat mijn lijf me niet in de steek zou laten en dat ik mee zou kunnen. Dit wilde ik zo graag.......

Het lukte, gelukkig. 
We werden bij de modezaak naar boven geleidt waar een vriendelijke man in een afgrijselijk rode spijkerbroek ons koffie en thee aanbood. Tjakká, de kop was eraf. 
Luuk (en zijn aanstaande) zijn mensen die heel goed weten wat ze willen. En daarin ook een hele goede smaak hebben. Als ik eerlijk ben heeft Luuk een betere smaak qua kleding en dergelijke dan zijn zuster, maar dat komt misschien ook omdat ik kleding niet zo belangrijk vind als hem. Luuk is in dat opzicht ijdeler dan moi. ;-)
Dat hij dan ook precies wist wat hij wilde en het pak van zijn keuze meteen aanwees, daar keek ik dus niet van op. Ik denk dat het voor vele partijen alleen maar makkelijk is als de bruid, of in dit geval de bruidegom, al weet wat hij wil. En eerlijk gezegd was ik daar ook blij om. Úren dralen in een winkel en dan alsnog voor pak nummer één kiezen is tenenkrommend voor mij. 
Het pak dat hij op het oog had was niet meer in zijn maat. Helaas helaas, maar dat wil niet zeggen dat we niets gevonden hebben. 
De verkoper liet Luuk en ons diverse andere pakken zien. Sommige waren mooi, sommige waren ronduit bedoelt voor de 80 plussers in de samenleving. 
Toen kreeg Luuk een jasje aan gereikt en liep de verkoper weg om de broek erbij te pakken. We moesten nu maar eens het totaalplaatje gaan bekijken. Het is namelijk moeilijk beoordelen als de bruidegom nog gewoon zijn t-shirt met vrolijke print, een spijkerbroek en sportschoenen draagt. 
De verkoper zocht er een overhemd bij, een gilet en stropdas. Manchetknopen, schoenen en sokken. 

Lieve hemel, opeens veranderde mijn kleine broertje, die ik toch altijd als mijn kleine broertje zal beschouwen ook al torent hij inmiddels ruim boven mij uit, in een prachtige jonge man. Dat was erg vreemd en, hoe gek dit ook klinkt, heel erg emotioneel. De tranen liepen over mijn wangen. Hij zag er zo mooi uit. Zijn aanstaande ziet er op de grote dag adembenemend uit (ik heb de foto's van haar in haar jurk gezien) en hun kleine meisje zal op haar beurt de kindershow stelen. Een perfect koppel, een perfect gezinnetje dus.
Ik voelde me zo trots als een pauw. Dáár stond hij dan; tien jaar jonger dan mij, op en top volwassen en klaar om te trouwen.
Mijn moeder en ik waren allebei emotioneel door dit moment. Het is toch weer een soort van fase in iemands leven. 
Net als het moment dat hij op een scooter rondreed en het moment dat hij z'n eerste autorijles kreeg. 
Toen ík ging trouwen was hij veertien. Een opgeschoten tiener met veel te veel gel in zijn haar. En o wee als je daar iets van zei....... 

Met het kopen van dit trouwpak is een belangrijk onderdeel voltooid. De broek moest blijven omdat de pijpen te lang waren. Dit wordt door de modezaak ingekort en kan zaterdag opgehaald worden. 
Met een flesje 'bruidstranen' werd Luuk bedankt voor de aankoop van het pak. 
Ik weet nu al dat er op de grote dag veel tranen zullen vloeien. Oók van de bruid. En met nog ruim een maand te gaan ga ik alvast fantaseren hoe mooi de dag zal zijn. Ik heb er namelijk zin in.........