aanvraag nieuwe rolstoel

De volgende blog is op 25 juni 2009 geschreven voor mijn Hyves-blog. Het is dus een oudje.

Toen ik mijn huidige rolstoel zo'n twaalf jaar geleden kreeg was ik vijfentwintig kilo lichter.

Destijds werd de rolstoel aangepast op míjn lichaam, dus mijn omvang, en de hoogte van de 'handvaten' (kun je dat zo noemen??) werd bepaald naar de lengte van diegene die mij het vaakst zou duwen. In mijn geval Albert dus.

Zodat het duwen voor hem zo comfortabel mogelijk gemaakt zou worden.

Nu is Albert niets in lengte gegroeid, maar ik des te meer in omvang. :-d

Twaalf jaar geleden had ik nóóit kunnen vermoeden dat ik ooit nog eens boven de zeventig kilo zou wegen. Als iemand mij dat toen had voorspeld had ik diegene waarschijnlijk in zijn gezicht uitgelachen.

Maar hoeveel extra Nutridrinks ik ook naar binnen slubberde, blijkbaar gaat er niets boven een driemaandelijkse prikpil én een portie anti-depressieva op zijn tijd. Want dáár groei je dus pas écht van.

Natuurlijk ben ik blij dat de dreiging van sonde-voeding verleden tijd is. Dat ik niet meer zo graatmager ben en ik mij aan een boompje moet vasthouden als het behoorlijk waait.

 Maar aan de andere kant: veel kleding is afgestemd op de maatje 38-types. Ooit was dát ook mijn maat.

Als ik nú een leuk shirtje aantrek lijk ik gelijk een opgerolde rollade. Hier en daar puilen de 'zwembandjes' uit.

Lekker Hollands welvaren, zal ik maar zeggen.

Zoals ik dus niet meer in maatje 38 pas, zo begin ik steeds meer en meer in mijn huidige rolstoel vast te groeien.

Zonder jas gaat het nog máár zodra ik mijn winterjas aantrek kan ik geen kant meer op. Iedere keer als ik uit mijn rolstoel opsta ben ik weer blij dat de stoel niet om mijn kont blijft steken.

De stoel zit helemaal niet comfortabel meer.

Ik heb hem destijds gekregen van het toenmalige WVG en kreeg een aantal jaren terug een telefoontje van de gemeente dat ik de rolstoel voor het symbolische bedrag van 1 euro(!!) mocht kopen.

Dat heb ik toen maar gedaan. Een rolstoel voor 1 euro word je niet elke dag aangeboden. Het enige nadeel was dat hij tot die tijd van de gemeente was en de gemeente dus ook verantwoordelijk was voor de onderhoud en dergelijke van mijn vierwieler. Vanaf het symbolische bedrag van 1 euro was de onderhoud voor mijn eigen portemonnee.

Maar nu ik steeds vaker moeilijker ín en moeilijker úit mijn rolstoel kom werd het dus echt tijd voor een andere rolstoel en dus is er deze week een belletje richting onze gemeente gegaan.

De mevrouw kon zich mijn probleem voorstellen en zei dat ik een nieuwe moest aanvragen. Vandaag lagen de formulieren in de brievenbus.

Waarschijnlijk moet ik weer naar Emmen zodat een zgn ergotherapeut mij een geschikte rolstoel aan zal meten.

En ja, *zucht*, waarschijnlijk word ook mijn omvang gemeten en mag Albert weer als model dienen voor de duwhoogte.

Mijn 'oudje' houd ik gewoon. Want stel je toch eens voor dat ik ooit, heel misschien nog eens een kilootje of tien afval. Dan pas ik weer mooi in mijn kleine, smalle rolstoel......: