Bijna veertig!!!!

Morgen viert Albert zijn veertigste verjaardag.
Vorig jaar schreef ik nog gekscherend dat zijn laatste jaar als dertiger in ging en dát jaar ligt nu dus achter ons.
Vreemd genoeg vond ik mensen, toen ik halverwege de twintig was, die veertig werden oud. Nu schaam ik me zelfs een beetje dat ik dat toen dacht.
Dat Albert er zelf nog heel erg aan moet wennen bleek laatst, toen we een monteur bij onze ketel kregen.
Op mijn vraag of de monteur een jonge vent was, antwoordde mijn wederhelft; "Hmmmm, wel al een jaar of veertig denk ik....." Om exact vijf tellen later verschrikt te zeggen: "Tjee, maar ik word ook zo veertig."
Laten we maar aannemen dat dit een goed teken is. Albert voelt zich dus nog géén veertiger.

Hij word trouwens door de meeste mensen (lees; alle mensen) veel jonger geschat. En zelfs nu, nu hij voor zijn veertigste verjaardag staat, zijn er nog mensen die hem wantrouwend aankijken. Hij heeft zelfs een paar jaar geleden zijn identiteitskaart moeten laten zien, omdat er ook toen mensen pertinent niet wilden geloven dat hij toch echt in 1972 geboren is.
Ik heb trouwens hetzelfde probleem. Ik schijn er ook jonger uit te zien dan mijn werkelijke leeftijd is. Ik beschouw het maar als een compliment.
De enige keer dat ik me er wél aan geërgerd heb is toen ik met Albert en vrienden naar een festival ging en Albert een weddenschap aanging dat hij mij voor het kindertarief binnen kon krijgen.
Het ging om de groep van twaalf tot zestienjarigen en het lukte hem om mij voor een "bijna-zestienjarige" binnen te krijgen. Hij was triomfantelijk dat het hem gelukt was en dus de weddenschap had gewonnen, ík daarentegen voelde me als achttienjarige enigszins op m'n ziel getrapt.
Als veertigjarige doen de meeste mensen alles om er zo jong mogelijk uit te blijven zien, als achttienjarige wil je graag voor volwassen worden aangekeken.

Maar nu 'papa' morgen jarig is, moet onze harige zoon er ook aan geloven; hij moet in bad. En o, o, o, wat heeft Bennie daar een bloedhekel aan.
Het begint allemaal met het knippen en borstelen van zijn vacht.
Albert wil Bennie niet naar een hondentrimster laten gaan omdat hij bang is dat die ons hondje helemaal 'verknipt.' Of, wat hij dus bedoelt, té fanatiek de schaar in ons monstertje zet waardoor we een soort van veredelde rat terug krijgen.
Om die reden hanteert mijn man zo nu en dan zélf de schaar en knipt hij honds' haardos zelf tot een acceptabele lengte. Al moet ik wel zeggen dat mijn trimmer soms ook niet zo heel nauwkeurig kijkt (en knipt).
Maar goed; voor Bennie is dit geen pretje. Hij houd nu eenmaal niet van plukken en teveel aanraken levert geheid een glimlach van zijn kant op, waarbij hij ons maar weer eens laat zien hoe mooi zijn tanden in zijn hondensmoel staan. Dit alles gaat uiteraard gepaard met een zacht, doch waarschuwend grommen.
Dan volgt het borstelen. Ook geen favoriet onderdeel (van de uiterlijke verzorging) van onzes hond, maar al minder erg dan het trimmen blijkbaar, want de witte tandjes blijven achterwege.
Maar dan......., dan moet er gebadderd worden. En onze hond heeft een spuughekel aan nat worden. Alsof hij het aan zijn water voelt, kruipt hij onder ons bed. Om daar vervolgens te blijven liggen.
Ik moet wel lachen als ik, zittende in de kamer, Albert hoor smeken dat hij onder het bed vandaan moet komen. Maar hoe smekend ook; Bennie blijft, als een echte Jack Russell, onder het bed liggen en doet alsof hij Oost-Indisch doof is.
Er komen harde woorden, strenge woorden aan te pas, eer Bennie, met zijn staart tussen de poten onder ons bed vandaan komt.

Bennie in bad (foto gemaakt met BB, sorry voor slechte kwaliteit)

Hoewel hij het wassen een crime vind, word hij er wel weer heerlijk schoon van. Hij voelt meteen veel zachter en ja, het wit van zijn vacht is duidelijk witter. Want Bennie vind het aan de andere kant heerlijk om in het zand te ravotten. De afgelopen dagen heeft Albert in de tuin gewerkt en is er flink gesnoeid. Bennie heeft hem uiteraard enthousiast mee geholpen. En hoe lief en leuk ook, het maakt hem wel wat morsig.
Nu is hij weer lekker schoon en kan hij er sowieso weer een paar maanden tegenaan.
En wij?? Wij vieren morgen dus Albert zijn veertigste verjaardag.

Gefeliciteerd mop!!!