Van het spoor.....

Morgenavond ben ik een weekje thuis en helaas vind ik dat het nog niet echt jofel gaat. 
Het lijkt namelijk of ik sinds zaterdag toch weer meer hoest en meer sputum produceer. Ik word er zo langzamerhand een beetje moe van. 
En omdat de vier weken "Tobi"-inhalatie weer voorbij zijn, ben ik sinds gisteren maar weer actief begonnen met het vernevelen van de Colistine. En heb ik dus al m'n hoop op deze antibiotica gevestigd. 

Toen ik twee weken geleden in het ziekenhuis werd opgenomen begon men overijverig met één maal daags 500 mg Tobramycine eens in de vierentwintig uur. Na een paar dagen werd de Tobraspiegel geprikt en bleek mijn dalspiegel veel te hoog te zijn. 
Waarop men drastisch de dosering verlaagde naar 400 mg ( eens in de zesendertig (!!) uur gegeven). 
Afgelopen woensdag werd er voor alle zekerheid nog een Tobraspiegel geprikt om te kijken of we nu goed met de dosering zitten. Dit bleek het geval.
Maar ééns in de zesendertig uur een antibioticagift vind ik niet vaak. Bovendien heb ik het sterke gevoel dat ik geplaagd word door een heel hardnekkige infectie. Er kriebelt dus iets dat het niet helemaal goed zit met deze kuur. En dan komen er ook automatisch vragen naar boven als; moet ik misschien tóch even naar Groningen bellen? Albert zinspeelde hier al op, maar ik wil er liever nog niet aan.
Ik heb dus besloten om de Colistine een paar dagen de tijd te gunnen. Mocht het vrijdag nog steeds niet goed zitten dan zal ik er waarschijnlijk niet onderuit komen en moet dat gehate belletje toch gepleegd worden.

Vooralsnog hoop, en duim, ik dat de Colistine alles recht gaat trekken en ik weer op het juiste spoor raak.