Grieperig gevoel....

Hmmmm, ik voel me al een paar dagen niet echt lekker. Dat begon het afgelopen weekend.
Ik had het koud, erg koud. Zo koud dat ik een vest droeg, mijn pantoffels maar weer eens tevoorschijn haalde én onze haard aandeed. En dat met een buitentemperatuur (zondag) van ruim 28 graden.
Nu heb ik het áltijd koud als ik heel erg moe ben. Dat is op zich niks vreemds en dus ging ik er zaterdag en zondag nog van uit dat ik erg, errúg vermoeid was. 'k Heb het de laatste weken ook best druk gehad, voor mijn doen althans. Die vermoeidheid was dus in mijn ogen niet meer dan logisch.

Nu was Albert vorige week verkouden. Niet heel erg verkouden, maar toch iets snotterig en proesterig dan normaal. Ik besloot dat snotterige hoofdje een beetje te ontwijken. Bij mij resulteert een verkoudheid namelijk steevast in een infectie en daar zit niemand op te wachten.
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik de indruk kreeg dat deze verkoudheid aan mij voorbij ging. Op die vermoeidheid na van afgelopen weekend voelde ik me namelijk niet ziek. Ik hoestte ook niet meer dan anders en mijn sputumproduktie is nog net zo als vorige week en die week daarvoor.
De verkoudheid van Albert is zo goed als verdwenen en het lijkt er sterk op dat dit deze keer geen staartje krijgt.

Tot vandaag; ik heb last van mijn nek en mijn keel. Mijn linkerlong doet al sinds gisteren weer pijn en veel meer dan wat op de bank  hangen zit er voor mij vandaag niet in.
Ik machtig Albert om voor mij te gaan stemmen en omdat ik dringend een nieuwe broek moet, heb ik hem vandaag op pad gestuurd met mijn maten en kleur op een papiertje gekalkt.
Bovendien is het officiële kaarsentijdperk weer aangebroken en zaten we zonder. 'Als je toch in Stadskanaal bent, rij dan ook even door naar de Xenos om wat stompkaarsen te kopen. Verschillende hoogtes, diktes en oja, een beetje in herfstkleuren alsjeblieft.'
Normaal gesproken zou ik als eerste in de auto zitten als alleen de naam Xenos genoemd zou worden, maar ik moet er echt niet aan denken. Kleren kopen daarentegen is niet echt mijn ding, dus ik vind het niet zo erg dat ik mijn wederhelft op pad stuur voor een broek...:-)

Onder het avondeten zegt Albert mij dat ik er pips uitzie. -Dank je wel schat, heel aardig van je-
Om daarna te zeggen dat ik in zijn ogen meer 'grieperig' lijk dan dat er een op handen zijnde infectie de oorzaak is. Hij zou best eens gelijk kunnen hebben. Ik vind namelijk nog steeds niet dat ik extra hoest, en toch kan ik niet zeggen dat ik helemaal lekker in m'n vel zit.
Vrijdagavond staat er een dinertje op het program en dáár wil ik perse bij zijn. De afspraak is al ruim een maand geleden gemaakt en tja, dan is het altijd maar afwachten hoe de vlag er op de dag daadwerkelijk bij hangt, maar nu ik zo dicht voor dat etentje zit, wil ik dit niet laten verzieken door welk lullig griepje o.i.d dan ook. Ik denk dat het in ieders geval goed is geweest dat ik vandaag lekker thuis ben gebleven en gewoon mijn rust heb gepakt. En dat rusten en niet de deur uitgaan zal ik sowieso morgen en vrijdag ook volhouden, zodat ik (hopelijk) vrijdagavond tóch fit genoeg ben om mee te gaan naar El Zorro. 

Olé en duim met me mee.....!!!