De eerste decemberweek

Nou de eerste week van december ligt alweer achter ons. En wat was het een week zeg. Voor Alie-begrippen enorm enerverend. 
Vorige week zaterdag, de allereerste december, vierde mijn moeder haar verjaardag. Daar zijn we uiteraard 's middags naar toe geweest. Wat enorm gezellig was. 
Na de warme maaltijd daar te hebben genuttigd zijn Albert en ik naar huis gegaan. Langer dan een paar uur lukt het me ook niet meer om erop uit te zijn....
Daarna hadden we een paar daagjes rust. 

Woensdag, pakjesavond, kwamen mijn ouders bij ons. Het lag in de bedoeling om te gaan fonduen, maar mijn moeder adviseerde om dat gewoon een andere keer te doen. Dít omdat ik de afgelopen twee kuren toch wel behoorlijk wat ingeleverd heb en alles me erg veel moeite kost. Dus werd het heerlijke avondje een gezellig avondje met koffie en lekkers. Gevolgd door een borreltje en wat lekkers. Wat overigens wel net zo leuk en gezellig was. Achteraf gezien was ik ook erg blij dat het fonduen niet door ging. 

Zaterdag, gisteren dus, was het pakjesmiddag bij mijn ouders. Wat het nu natuurlijk extra leuk en speciaal is vanwege de komst van Alyssa. Al snapt de kleine meid er nog helemaal niks van, voor ons was het wel een hoogtepunt en is de kleine dan ook goed verwend. Het was dan ook dubbel en dwars genieten.
Ook nu bleven we bij mijn ouders eten; verse patat met allerlei mini-snackjes erbij. Héérlijk. Mijn broertje en schoonzusje bleven ook eten en met Alyssa slapend in de box was het hele gezin dus compleet.

Alyssa bij Albert op schoot.

Vanmiddag heb ik alleen en alleen máár geslapen. Vlak voor Albert naar de bakkerij reed, heb ik me op de bank genesteld met een kussen onder m'n hoofd en nog voor híj in de bakkerij was, was ik al in dromenland.
Om vijf uur werd ik gewekt door een zeurende kat, die, toen ik eenmaal een oog opendeed, zich weer lekker op de bank nestelde, en samen met mij in slaap viel. Het lijkt wel een hobby van onze kater; zodra ik lekker op één oor lig begint hij te jammeren en hard te miauwen. En als ik niet reageer gaat hij rennen. Zo hard hij kan, door de kamer, naar de keuken, naar de bijkeuken en weer terug. Álles met het doel om mij maar wakker te krijgen. Zodra ik wakker ben is het doel voor meneer bereikt en gaat hij slapen. Grrrrrrr!!!!!
Vanmiddag was ik echter té moe om wakker te blijven, ik ben dus meteen weer in slaap gesukkeld en werd wakker toen mijn ouders opeens in de keuken stonden.

Voor aankomende week staat de agenda nog enigszins leeg. Ik had een afspraak op de CF-poli staan, maar die heb ik laten verzetten omdat er in Albert z'n agenda een bruiloft staat/stond gepland. Deze mensen zouden in mei gaan trouwen, maar vonden 12-12-12 toch een leukere datum.
Waarop ik een mailtje van de CF-verpleegkundige terugkreeg met de vraag of ik dan 2 januari kon komen. De andere woensdagen in januari zitten al vol.
Ik vind het grappig dat er nog volop plek voor die 2e januari is; er is geen hond die dan naar het ziekenhuis wil. En dat geld ook voor ondergetekende. Dan lig ik waarschijnlijk (ik weet het wel zeker) languit gevloerd op de bank, terwijl Albert dan zijn roes moet uitslapen van de dag daarvoor.
Eigenlijk lag het in de planning om morgen kerstkaartjes te gaan maken met Albert z'n nicht, maar ik vrees dat dát um ook niet wordt.
Deze week wil ik eigenlijk mijn vriendin M gaan opzoeken. Zij is vorige maand bevallen van een zoontje en toen kon ik niet naar haar toe omdat ik zélf in het ziekenhuis lag. Toen ik eenmaal weer thuis was had ik de puf niet om bij haar langs te gaan. Dát wil ik, als het enigszins mogelijk is, deze week goedmaken.

Ik vind het enorm frustrerend dat ik niet de dingen kan doen, die ik op mijn manier wíl doen, wanneer ik het wil doen en hoe ik het wil doen. Ik baal dat ik dingen moet missen omdat mijn lijf tegenwerkt. Omdat ik het niet meer vol kan houden. Ik wil zo veel en er lukt zo weinig. Bah, bah, bah. Gisteren al verjaardag van buuf Linda gemist. Een paar weken geleden verjaardagsfeest van buurman Marcel gemist, getverderrie, wat toch een rotlijf. 't Is dat ik niemand zo'n lijf toewens, anders zou ik hem spontaan op Marktplaats aanbieden....:-)
Maar goed, omdat erover klagen zo weinig helpt en ik over het algemeen een hekel aan zelfbeklag heb, moeten we hier maar weer gewoon overheen stappen en blij zijn met de dingen die ik nóg wel kan doen. En tuurlijk ben ik daar ook enorm blij en dankbaar voor. Want ondanks een tegenstribbelend lijf heb ik een behoorlijk rijk leven en geniet ik van alle kleine dingetjes die op mijn pad komen.
Zoals de moeders die vrijdag komen poetsen en wij aansluitend ons huisje in kerstsferen zullen maken. Ik verheug me daar enorm op. HEERLIJK, het is december!!!