De dagen zijn bijzonder snel voorbij gegaan. We hadden dit jaar álles op één dag gepland.
Of eigenlijk twee, maar door omstandigheden werd het dus één.
Zo rond de verjaardag van mijn moeder, 1 december, vroegen mijn moeder en schoonzusje hoe onze planning eruit zag tijdens de kerst. Omdat Albert z'n vrijgezelle ome Jan altijd op tweede kerstdag naar zijn ouders gaat, vieren we de kerst dus meestal op die tweede dag bij hun. Omdat mijn ouders en schoonzusje en broer nog geen concrete afspraken met anderen hadden gemaakt werd dus aan ons gevraagd hoe wij de dag wilden indelen. Dít omdat het natuurlijk Alyssa's eerste kerst zou zijn en die wou ik koste wat kost samen vieren. Ik gaf dus aan dat het eerste kerstdag bij de familie Sanders zou worden en tweede kerstdag familie Eerenstein.
Maar geloof het of niet, uitgerekend in die week die daarop volgde, kwam mijn schoonmoeder langs met de mededeling dat we dit jaar eerste kerstdag bij hun werden verwacht. Ome Jan ging dit jaar tweede kerstdag naar zijn zus, de tante van Albert, en haar gezin.
De zaterdag daarop, tijdens onze Sinterklaasmiddag melde ik mijn moeder en schoonzusje, met gekruiste vingers dat er dus een verandering was opgetreden; 'Wij worden eerste kerstdag bij Albert z'n ouders verwacht,' piepte ik, hopende dat dit nieuws niet teveel roet in het eten zou gooien.
Oeps, té laat. Mijn moeder had de tweede kerstdag inmiddels vastgelegd met haar zus. En broer Luuk en schoonzusje Myrte gingen dus naar haar ouders. Ik voelde me ongelooflijk stom. Waarom had ik niet even van te voren bij mijn schoonmoeder geïnformeerd hoe de planning eruit zou zien???
Op slag had ik al helemaal geen zin meer in kerst. Wat een gedoe ook altijd.
Albert vond dat we het dan allemaal maar in één dag moesten 'proppen'..... Dus zouden we de kerstmaal bij mijn schoonouders nuttigen en daarna, tegen theetijd richting Tweede Exloërmond rijden, waar we dan nog een paar uurtjes bij mijn ouders zouden doorbrengen. Waar dan ook mijn broertje met zijn gezin zou zijn.
Diep in mijn hart zag ik er vreselijk tegenop. Ik kan nu niet heel optimistisch over mijn gezondheid en conditie zijn en het vooruitzicht om alles gelijk maar naar eerste kerstdag te verschuiven klonk verre van aanlokkelijk.
Maar goed, je móet iets dus tanden maar op elkaar en doorzetten. Het feit dat mijn ouders als laatste aan de beurt zouden zijn vond ik eigenlijk ook wel lekker. Daar gooi ik dan gewoon mijn schoenen uit en durf ik ook gerust lekker op de bank te gaan hangen.
En als mijn ouders een slaapkamer beneden hadden, weet ik zeker dat ze die klaar hadden staan zodat ik nog even een tukje zou kunnen doen.
Maar exact een dag voor kerst ging de telefoon; het was mijn schoonmoeder die enigszins bezwaard melde dat er een vergissing was opgetreden. Oom Jan kwam tóch de tweede kerstdag bij hun over de vloer. Het was niet helemaal duidelijk wie wie niet had begrepen; volgens mijn schoonmoeder had oom Jan haar niet goed ingelicht en volgens mijn schoonvader had mijn schoonmoeder waarschijnlijk oom Jan niet goed begrepen. Nou ja, hoe het ook zij, het zorgde wel even voor een lichte irritatie bij mij.
En ik wist ook weer precies waarom ik de kerstdagen steeds minder leuk ga vinden.
Twintig jaar geleden zou ik bij een dergelijk iets, glimlachen en mijn schouders ophalen. Maar anno 2012, vind ik dit soort dingen afmattend en vermoeiend.
Albert sprak met zijn moeder af dat we gewoon de planning zouden laten staan. Het was nu eenmaal allemaal al geregeld en we hadden beide weinig zin om de boel weer overhoop te halen. Bovendien hadden we ons nu ook verheugd op tweede kerstdag die er dus rustig (lees; geen afspraken) uit zou zien.
En dus hadden we vooral eerste kerstdag een druk dagje voor de boeg. Albert zat al om tien uur bij zijn ouders voor de gebruikelijke koffie met sneeuwster, terwijl ik nog heerlijk op bed lag te ronken en te stinken.
Later kwam hij thuis om mij mee te helpen en zijn we naar zijn ouders gegaan om daar de kerstmaal te nuttigen. Dat overigens weer erg lekker was.
Tegen drie uur zijn we naar mijn ouders gereden. Ik was nog vol en rond van de maaltijd bij mijn schoonouders en we vielen direct met onze neus in de hapjes bij mijn ouders.
Kleine lieve Alyssa lag op haar buik in de box. Ze kan zich omrollen en klaarblijkelijk is dat ook haar favoriete bezigheid op een dag.
Het is prachtig om te zien hoe ze steeds meer groeit en handiger in alles word.
Toen ze even later bij mij op schoot zat, ging, zoals altijd, haar aandacht meteen naar het slangetje van de zuurstof. Maar waar ze normaal gesproken alleen geïnteresseerd is in het slangetje bleek ze nu ook interesse in het neusbrilletje zélf te hebben. Ze probeerde het uit mijn neus te graaien, hihihi. Blijkbaar vind ze het me niet echt staan ofzo.
 |
| lekker doeien met Alyssa |
Het was donker toen mijn ouders de kerstmaal op tafel zetten en dus schoven Albert en ik hier ook maar aan om een vorkje mee te prikken. De kerstmaal die we tussen de middag bij mijn schoonouders hadden genuttigd was alweer bijna verteerd....;-)
Na het eten, en ook dit smaakte weer enorm goed, besloten Luuk en Myrte naar huis te gaan. Alyssa was vreselijk moe en daardoor wat jengelig. Slapen lukte uiteraard niet, dus werd het tijd om naar huis te gaan en de kleine naar bed te brengen.
 |
| Luuk, Myrte en Alyssa (bij mijn ouders) |
Voor ons was het ook tijd om naar huis te gaan. Ik was hondsmoe en had eigenlijk nog maar zin in één ding; hangen op de bank.
En dat heb ik dus ook gedaan toen we weer thuis waren. Eerst lekker inhaleren, makkelijke kleding aan en daarna horizontaal op de bank. Het duurde niet lang of ik sukkelde in slaap......
De volgende ochtend is Albert tóch nog even naar zijn ouders gegaan om daar koffie te drinken. Traditiegetrouw worden er dan cadeautjes uitgewisseld en het is natuurlijk voor oom Jan ook wel leuk als zijn neef daarbij aanwezig is. Ik lag derhalve nog in een halve coma, me helemaal niet bewust van de gezelligheid een paar honderd meter verderop.
Tweede kerstdag verliep dus uitermate rustig voor ons. En ik vond het HEERLIJK. Lekker niets doen. Ipv een kerstONTBIJT kreeg ik een kerstLUNCH voorgeschoteld en dat was een leuke verrassing. Compleet met kaarsjes enzo.
We zijn niet weg geweest, hoewel de winkels en woonboulevards gewoon open waren. Het lokt ons niet.
's Avonds heeft Albert een kerstmaal voor ons gekookt en jawel; ook dit smaakte heerlijk.
Vandaag was het voor mij nog steeds een dag van bijkomen. Albert had het alweer druk met van alles en nog wat. Onder andere het voorbereiden van het eindejaarspokertoernooi dat hij voor de mannen in onze straat organiseert.
En hij had een afspraak staan bij Luuk en Myrte om hen met Alyssa op de gevoelige plaat vast te leggen.
Voor nu; eerst maar eens lekker op adem komen en naar de jaarwisseling toewerken dan maar. En godzijdank zijn dan de feestdagen weer voorbij en hopelijk alle stress en chaos ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten