Stoppen met de kuur....

Ik heb vandaag mijn longarts gebeld. Met een loodzwaar gevoel in de benen, dat wel.
Ik wil er vanaf. Die hele iv-kuur die me al twee weken lam legt. Ik durf gerust te stellen dat ik me MET antibiotica zieker voel dan voor die tijd ZONDER antibiotica.
Ik kreeg een hele waslijst aan bijwerkingen op m'n bord, wat ik allemaal braaf probeerde te slikken, maar nu is het genoeg.
Ik slaap sinds vier dagen (nachten dus) slecht tot helemaal níet. En dat komt door een zeurende pijn in mijn rug. Rechts onderin. Ik weet gewoon niet hoe ik liggen moet dus draai en woel ik de hele nacht door, daarbij mijn eigen mannetje natuurlijk ook wakker houdend, want die vraagt steeds; 'Gaat het ??'
Nee het gaat niet. Ondertussen slik ik me beroerd in Paracetamollen met coffeïne want dat helpt nog enigszins. En natuurlijk de hittepittenkussen die standaard verwarmt word en over mijn onderrug gedrapeerd wordt.

Vanmorgen stond het huilen me nader dan het lachen. Morgen is pap jarig en vrijdag het feest. En ik voel me shit.
In een reactie op mijn vorige blog schreef iemand dat zij de Colistine en ook zoveel bijwerkingen had te verduren en dat, na een belletje met de longarts, die ook toevallig mijn longarts is, besloten werd om de Colistine stop te zetten en een ander antibiotica te geven. Na het lezen van deze reactie was dat óók mijn plan; om vervolgens te bedenken dat er voor mij niet één, twee, drie een ander medicijn voor handen is. Ik en mijn resistente lijf maken het de artsen momenteel heel erg lastig.
En dus heb ik de hele dag lopen dubben. En uiteindelijk m'n longarts gebeld en hem mijn probleem voor gelegd. Dat ik zoveel bijwerkingen heb van de medicatie, dat ik wel wat opgeknapt ben en dat ik graag bij het feest van mijn vader aanwezig wil zijn.
Natuurlijk wilde de longarts weten om welke bijwerkingen het ging. Op zijn vraag of ik ook huiduitslag heb, moet ik ontkennen, maar dat lijkt me nou ook niet meteen de hinderlijkste bijwerking die een mens kan krijgen.
Ik vertel hem dat ik volgende week sowieso bij hem op het spreekuur langskom en hij geeft groen licht. Gelukkig, ik mag stoppen. Mét toestemming van de arts.
Ik heb nu een zout-cassette (cassette gevuld met NaCl) aan, zodat de boel nog even lekker gespoeld kan worden. Ik hoop me echt, heel, héél snel weer wat fitter te voelen.