De volgende, onderstaande, blog is een oude blog die ik mei 2007 geschreven heb op mijn Hyvesaccount.
Nadat ik járen door mijn cf-gerelateerde spijsverterings-probleem, altijd last had van een zgn 'ondergewicht',ben ik plots één van die weinige cf'ers met een 'overgewicht'. Ja ja, voor de cf'rs onder ons die moeite hebben om op gewicht te blijven; hét kan echt!!!
Het ondergewicht was een probleem. Zodra ik maar weer een infectie had, verdween alle eetlust en vlogen de kilo's eraf. Die ik met héél veel moeite weer terug moest zien te krijgen. Dit gebeurde dan met behulp van allerlei vieze drankjes, waar extra eiwitten en proteïnen in zaten, om het verloren gewicht maar weer in het gareel te krijgen. Vaak werd er gedreigd met grof geschut in de vorm van sondevoeding. Dáár heb ik me gelukkig altijd uit weten te kletsen. Géén sondevoeding voor deze cf'er. Dan maar een extra nutridrink meer, als we die sondevoeding maar op een afstandje konden houden.
Maar een aantal jaren geleden kampte ik met een depressie en werd mij door de huisarts anti-depressieva voorgeschreven. Dit in combinatie met de prikpil, was DE gouden combinatie. Ik groeide.....!! En hoe!!! Was ik zes jaar geleden nog tweeënvijftig kilo, nu geeft mijn weegschaal met grote, rode getallen, vierenzeventig kilo (!!!) aan.
Na al die jaren van klungelen met een ondergewicht, ben ik zeer blij en tevreden met dit gewicht, hoe vreemd het ook bij velen mag klinken. Want klaarblijkelijk is vierenzeventig weer té veel van het goeie.
Als je één en één optelt is het ook heel logisch. Ik ben maar 1.63 meter kort en dan kloppen op een gegeven ogenblik de verhoudingen niet meer. En die kloppen nu sowieso al niet, want mijn bovenlichaam is gigantisch gegroeid, maar daarentegen blijf ik maar van die dunne spillepootjes houden.
Maar goed; ik moet dus lijnen. En moet ik me nu dus inhouden als het om lekker eten gaat. En dat vind ik juist zo moeilijk. Ik ben nu eenmaal iemand die graag eet. Ik lust werkelijk alles en het is voor mij dan ook een straf dat ik moet 'lijnen'. En als ik al lijn, lukt me dit welgeteld precies één dag, want dan ben ik het alweer spuugbeu...
Want altijd ligt er wel iets lekkers waar ik mijn tanden in wil zetten; een reepje van dit of dat. Koekjes zus en zo, of een lekkere witte boterham met een dikke laag boter en een duimendikke laag pure hagelslag. De verleiding zit hem in kleine dingen, maar is altijd aanwezig.
En omdat ik nooit heb hoeven lijnen is het dus ook zo verdomde moeilijk. Vond ik doorgaans mensen die klaagden dat lijnen zo moeilijk was, slappelingen, nu weet ik dat zij absoluut niet overdrijven en ondervind ik zélf hoe moeilijk het is.
En zolang er nog zoveel verleidingen in ons huis te vinden zijn en wij bij de supermarkt gewoon alles wat lekker en calorievol is in ons winkelkarretje leggen, wordt dat lijnen één grote fiasco...!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten