kerst 2011 was een goede kerst

Gelukkig liggen de hectische kerstdagen achter ons en hebben we dit ook dít jaar weer overleeft.
We hebben het dít jaar weer 'ns anders gedaan dan vorig jaar en de jaren daarvoor.

Vorig jaar besloten we om de kerstdagen eens helemaal voor onszelf te houden. Al achttien jaar is het traditie dat we de ene kerstdag bij mijn ouders doorbrengen om de andere dag met de familie van Albert samen te zijn.
De laatste jaren begon ik er steeds meer tegenaan te hikken. Twee volle dagen achter elkaar; rechtop zitten, leuk zijn en leuk doen, twee dagen van alleen maar eten en drinken, en vooral 'gemaakt'  kerstig zijn.
Meestal gingen we eerste kerstdag naar mijn ouders om de tweede kerstdag naar mijn schoonfamilie te gaan.
Omdat Albert z'n vrijgezelle oom Jan ook altijd tweede kerstdag van de partij is, was dat de reden om het altijd, ieder jaar zo te doen.
In de beginjaren van ons samenzijn had ik er niet zoveel moeite mee. Ik was een stuk gezonder dan nu en mijn longfunctie zag er ook nog niet dubieus uit. Met andere woorden; ik kon het prima volhouden om twee, hele, dagen achter elkaar met familie door te brengen.
Maar ik leverde qua conditie en gezondheid de afgelopen jaren flink wat in en kreeg steeds meer moeite met het volhouden van uitstapjes. Eén dag gaat meestal nog, maar twee dagen achter elkaar word al iets problematischer.

En dus stelde Albert vorig jaar voor om beide families, de mijne als de zijne, op kerstavond uit te nodigen voor een borreltje met koud buffet.
Ik ben een traditioneel type en had hier wel wat moeite mee.
Maar nadat hij het idee en de reden hiervan, bij de families had voorgelegd bleek dat iedereen zich hier in kon vinden. Er was enkel begrip voor de situatie.
Op kerstavond kwamen zowel mijn ouders als mijn schoonouders en hadden we bij de catering in de buurt een koud buffetje geregeld. Het was tiptop geregeld. Al zeg ik het zelf.
De volgende dag was het een rare gewaarwording dat het écht kerst was en dat we niet de deur uit hoefden. Ik hoefde geen strak-zittende kleding aan en kon lekker op de bank hangen. Gezien het feit dat ik op dat moment met een iv-kuur rondliep was dat wel een hele verademing moet ik zeggen.
Tweede kerstdag moest Albert gewoon naar de bakkerij te werken en kreeg ik 's middags een vriendin op bezoek. Haar moeder was kort daarvoor overleden en ze had dus helemaal geen zin om leuk de kroeg in te duiken of iets dergelijks. En dus kwam ze bij mij. Wat erg fijn was.
Hoewel ik een uiterst relaxte kerst had gehad, kon ik niet zeggen dat ik een écht kerstgevoel had. Ondanks de kerstboom, kerstfilms, kerstmuziek en onze eigen kerstdis, miste ik iets.
En dus gaf ik aan dat het leuk was om een keer te proberen, maar dat ik het geen doorslaand succes vond om het een jaar later op een zelfde manier te doen.

En dus zijn we dit jaar de eerste kerstdag naar mijn ouders geweest en hebben we de tweede kerstdag, overdag, lekker saampjes door gebracht en zijn we 's avonds naar mijn schoonouders geweest voor koffie en een borrel.
Een perfecte oplossing, al zeg ik het zelf. De tweede kerstdag heb ik dus lekker de drukte van eerste kerstdag kunnen inhalen. Ik heb lekker op de bank gehangen, ben zelfs in slaap gevallen. In mijn joggingbroek met daarboven een veel te grote trui die lekker om me heen slobberde heb ik helemaal niets gedaan.
Pas tegen half acht ben ik naar de slaapkamer gegaan om me om te kleden en wat op te tutten.

Om het wel eerlijk en evenredig te houden, we hebben immers wel met twee families te maken, gaan we volgend jaar een hele dag naar mijn schoonouders en doen we de andere kerstdag dat kopje koffie en die borrel die we dit jaar bij mijn bij mijn schoonouders hebben gedaan, bij míjn ouders.
Zo houdt je het wel eerlijk natuurlijk.
Ik moet zeggen dat ik deze oplossing een prima oplossing vind. Ik heb toch het gevoel gehad dat het kerst was, ook al zijn we niet twee hele dagen achter elkaar de deur uit geweest.
Kerst 2011 was dus een goede kerst.
En volgend jaar zal die alleen nog maar beter worden want dan hebben we een klein neefje of nichtje in de familie. Hoe speciaal is dat??? Ik kan me er nu al op verheugen.