Ten eerste had je natuurlijk die hitte van maandag en dinsdag. Afmattend, maar als je longen niet naar behoren werken dubbel afmattend. Ik vertel hier overigens niets nieuws!!!
Woensdagmiddag ben ik naar mijn moeder geweest want die wilde een spelletje op haar computer installeren, wat niet helemaal lukte en dus mocht ik een poging wagen. Het lukte mij ook niet en dus heeft mijn eigen 'handige Henkie' (Albert dus) datgene gedaan wat zowel mij als moeders niet lukte.
Nou is dát op zich ook niet heel erg vermoeiend, maar eventjes naar mijn moeder zit er gewoonweg nooit in. Alles gaat onder het genot van een kop koffie, of twee, of drie. En héééééeeeel veel beppen en kleppen.
Inderdaad, zodra ik thuis kom kak ik in. 'n Middagje koffieleuten kan ook zéér vermoeiend zijn.
Donderdagochtend kreeg ik een berichtje van mijn hoogzwangere vriendinnetje P., dat de vliezen gebroken waren en dat ze op weg naar het ziekenhuis waren.
Oei, BIG NEWS!!!!
Eigenlijk zou ik ook nog naar mijn nichtje, want die heeft net met haar vriend een huis gekocht en ik had belooft te komen kijken. Maar met het nieuws dat P. met weeën naar het ziekenhuis is gegaan, is er geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om juist NU het huis te verlaten.
Ik loop de godganse dag zenuwachtig in huis rond.
Pas tegen vier uur 's middags pingt haar man me dat de baby nog niet geboren is maar dat ze verwachten dat het nog een paar uurtjes duren zal.
Daarbij pingt hij een foto waarop mijn vriendinnetje compleet afgemat op dat ziekenhuisbed ligt, met allerlei toeters en bellen aan en om zich.
Ik voel plots een enorme medelijden. Wat sneu dat het allemaal zo moeizaam gaat.
Dus we wachten nog maar verder.
Tegen tienen die avond belt haar man A. mij dat het meisje geboren is. Dat het een meisje was, was overigens geen verrassing meer. Dat wisten we al een paar maanden.
Wát ben ik blij. En OPGELUCHT!!!!
Ik begon hem behoorlijk te knijpen. De reden dat ze naar het ziekenhuis waren gegaan was omdat de kleine in het vruchtwater had gepoept. En dat schijnt een soort van risico met zich mee te brengen.
Had deze dame, ik dus, natuurlijk die ochtend al even op dokter Google gegoogeld.
Nu weet ik nul komma nul wat zwangerschappen en bevallingen betreft, maar het verhaaltje over het vruchtwater én dat het zo lang duurde maakte dat ik behoorlijk zenuwachtig was geworden.
Het eerste half uur, na het belletje van A., ben ik druk met sms'jes versturen en beantwoorden en bel ik ook deze en gene, die net als ik in spanning zaten te wachten.
Die nacht en de volgende ochtend ben ik in een jubelstemming. Wat een geboorte met je kan doen zeg.
's Middags gaan we naar het ziekenhuis in Assen waar de nieuwbakken mama met haar dochtertje verblijft.
We hadden een leuk cadeautje meegenomen; een zilveren armbandje met naamplaatje waar op de voorkant de naam is ingegraveerd en op de achterzijde de geboortedatum; 30 juni 2011.
Ik was nog nooit in het Asserziekenhuis geweest, maar moet zeggen dat het een mooi ziekenhuis is. Niet zo hopeloos ouderwets als het Refaja in Stadskanaal en ook niet zo modern als het Scheperziekenhuis in Emmen.
Mijn vriendin heeft al bezoek; haar moeder, tante en een nicht met haar kinderen en natuurlijk de vader, de man van mijn vriendin.
De baby zelf is wakker en gaat van bezoeker naar bezoeker. En iedereen is het er over eens; wat is dit een mooi meisje.
Uiteindelijk mag ik haar natuurlijk ook nog vasthouden. Ze ligt heerlijk rustig in mijn armen terwijl haar piepkleine handje mijn vinger omklemt. Ik ben verliefd!!!!
Ik had wel verwacht dat ik de zaterdag en de zondag (vandaag) een offday zou hebben. Al met al was me dit wel een heftig weekje hoor.
Eéntje waar ik trouwens wel enorm naar uitgekeken heb, want bestaat er iets mooiers dan de geboorte van een nieuw mensje???
Ik geloof van niet......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten