de Tobi Podhaler

Sinds vorige week ben ik begonnen met het inhaleren van de Tobi middels de Podhaler.
Mijn longarts had mij ergens vorig jaar de Tobi voorgeschreven om deze maandelijks afgewisseld met de Colistine eens te proberen. Dit omdat mijn kuurtjes wel erg snel op elkaar volgen.

Nu inhaleer ik de Colistine met de I-Neb wat me gigantisch veel tijd scheelt vergeleken met de Porta Neb. Om die reden besloot ik de Tobi ook met de I-Neb te inhaleren.
Maar ging het vernevelen van de Colistine met de I-Neb mij nog erg gemakkelijk af en was ik binnen tien minuten klaar, de Tobi duurt behoorlijk wat langer. Omdat de I-Neb pas "pufjes" afgeeft bij inademing bleek het inhaleren van de Tobi met de I-Neb een zwaar, loodzwaar karwei. Iets wat mij, met mijn beperkte longcapaciteit, helaas niet lukte vol te houden.
En dus gooide ik na een aantal keren proberen de handdoek in de ring.

Toen ik dit probleem de afgelopen controle aankaartte kwam de longarts met de Tobi Podhaler op de proppen. Ik had uiteraard via de Oef-mail al een één en ander over de Tobi Podhaler gehoord en was erg benieuwd geraakt.
Ik moest gewoon doorgaan zoals mij vorig jaar was uitgelegd. Eén maand met de Colistine, de maand daarop met de Tobi.

Nu had ik eigenlijk in de week tussen kerst en oud & nieuw moeten beginnen met het inhaleren van de Tobi, maar ik had mezelf die week een weekje vrij gegeven. Moet kunnen, nietwaar???
En dus begon ik vorige week verwachtingsvol.
Ik moet zeggen dat ik me toen niet al te fit voelde. Ik weet dat toen nog aan de drukte en heisa van de jaarwisseling, maar merkte ook dat ik meer begon te hoesten.
"Ik ben benieuwd," zei Albert nog. "Met een beetje geluk reageer je op de Tobi en loopt dat hoesten deze keer 'ns op niets uit." Ik hoopte dat uiteraard met hem mee.
Maar ik bleef me de hele week lamlendig, hangerig en moe voelen. En tot mijn ergernis bleef ik onverminderd door hoesten.
Albert bleek afgelopen zondag niet te zijn ingeroosterd bij de bakkerij en dus was hij onverwachts vrij. Íets waar ik op dat moment helemaal niet rouwig om was. Zelfs een kop koffie voor mezelf halen viel me zwaar.
Maar toen het eenmaal zondag was voelde ik me iets beter dan in de week daarvoor.
En gisteren durfde ik heel voorzichtig te zeggen dat ik het gevoel heb dat het hoesten afneemt. En dus besloot ik vandaag 'ns geen ibuprofen te slikken.
De afgelopen veertien dagen leefde ik weer op de ibuprofen en alleen daaraan merk ik hoe de vlag erbij hangt. Nu ik me voorzichtigaan weer iets fitter voel ben ik de ibuprofen ook niet meer nodig.

Ik ben erg bijgelovig en het is me meermalen overkomen dat ik trots riep dat ik me stukken beter voelde om vervolgens de volgende dag tóch weer de deksel op de neus te krijgen, dus ik ga nog geen dingen roepen tot ik meerdere dagen zónder ibuprofen ben geweest en het hoesten weg blijft. Tot ik meer zekerheid heb dus.
Maar vooralsnog stemt dít resultaat me heel erg gelukkig en hoop ik natuurlijk dat het even zo door mag blijven zetten....!!!