VRIJ......

Vanmiddag ben ik door Albert van het infuus gehaald. En wat een zaligheid is dat toch.
Ik vond de laatste week van het kuren zwaar. Zwaar en vermoeiend. Daarbij kwam ook nog eens dat ik sinds het weekend een abonnement op het toilet had gekregen en dus kon het mij niet vlug genoeg over en voorbij zijn. Hopelijk, en ik ga daar maar even vanuit, was dit gewoon wéér één van de bijwerkingen van de antibiotica.
Op zich vond ik het wel iets vreemd want ik kan meestal de diarree die bij een antibiotica hoort, heel goed opvangen door meerdere keren per dag een flesje Yakult tot mij te nemen. Ik doe dat al jaren en tot nu toe hielp het altijd goed. Je snapt misschien dat ik wat vreemd opkeek toen ik het afgelopen weekend álsnog geconfronteerd werd met diarree.

Afgelopen vrijdag kwam mijn lieve vriendinnetje langs met haar gezinnetje. Zij wilden graag bij Albert een foto laten maken van hun vier maanden oude dochtertje Indy. Natuurlijk kwamen ze eerst bij mij voor een kop koffie om later met Albert de studio in te duiken.
Uiteindelijk is het niet alleen bij een foto van Indy gebleven, maar zijn ze ook nog even met z'n drieën op de gevoelige plaat vast gelegd.
Zo'n middagje kleppen en beppen is toch best vermoeiend en dus heb ik 's avonds heerlijk op de bank gelegen. De televisie uiteraard op The Voice Of Holland afgestemd.
De volgende dag was dé dag dat het Tirolerfeestje bij de buurman gevierd zou worden. Albert toog al in alle vroegte naar Emmen waar hij bij een feestwinkel een Tirolerbroek huurde en een "hoedje" kocht. Het hoedje had meer weg van een puntmuts, vandaar die aanhalingstekens.
Hij had er reuze veel zin in en ik baalde, zoals altijd, dat ik niet mee kon. Ik weet ook wel dat ik niet veel aan het feestje had gehad als ik wél was mee gegaan, maar toch voelt het best wrang dat ik wéér eens de grote afwezige was....

vlnr; Bert en Hilja (onze buren) en Albert

Gelukkig was het feestje erg geslaagd en kwam Albert 's nachts terug met allemaal verhalen waardoor ik toch een beetje het idee had erbij geweest te zijn. Hopelijk, en ik ga héél hard duimen, ben ik er volgend jaar wél bij.

Deze week is het enigszins een week van aanlummelen en bijkomen van drie weken antibiotica en anderzijds staat de drukte van december voor de deur.
Zo is mijn moeder 1 december jarig en omdat dat bos hout op m'n hoofd echt een eigen leven is gaan leiden heb ik besloten dat morgen de kapper ook nog maar eens ingeschakeld mag worden. Voordeel is dan wel dat ik gelijk al klaar ben voor de feestdagen aan het eind van de decembermaand. Ik ben één van de weinige vrouwen die een hekel aan de kapper heeft. Niet aan onze kapper zelf; Raymon, maar gewoon dat gefrunnik aan m'n haren vind ik vervelend. De keren dat ik m'n haar laat knippen per jaar zijn op één hand te tellen. Hihi.
Vrijdag, zaterdag en zondag is mijn agenda leeg en maandag is het natuurlijk pakjesavond. Niet dat we daar veel gedoe van hebben, wij gaan bij mijn ouders bouillonfonduen. Uiteraard nemen we wel een kleinigheidje mee. Het is en blijft ten slotte wel pakjesavond.

Maar dat is pas over een week, dus laat ik me maar eerst bezighouden met de afspraken die voor déze week in m'n agenda staan. En dat betekend voor vandaag dus gewoon lekker genieten van het 'vrij zijn'. Geen extra draden meer waar ik achter kan blijven haken of mezelf in blijven prenten dat ik het pompje niet mag vergeten als ik naar het toilet moet. Héééééeerlijk.....!!!!