Met een ontstoken teentje. Hoe zielig is dat??
Mijn moeder belde mij gisteren om dit nieuws te vertellen. En dan schrik je toch wel.
Het kleine moppie was al een paar dagen in een mineurstemming. Wat extra huilerig, zei mijn schoonzusje vanmiddag in het ziekenhuis.
Maar gisteren stuiten ze, tijdens het verschonen van een luier, op een dik, rood en opgezet teentje.
Mijn broer belt naar de huisartsenpost waar de dame aan de andere kant dit niet bepaald een spoedgeval vind. Nee, mijn broer belt ook niet naar de spoedafdeling van het ziekenhuis, maar naar de huisartsenpost. En niet omdat hij zelf een dikke, pijnlijke teen heeft, waar hij nog gerust een dag mee had kunnen wachten om naar de eigen huisarts te gaan, het gaat hier om een klein hummeltje, dat tweeënhalf week oud is en die duidelijk een ontsteking aan haar teentje heeft. En daar ook niet lekker van is. Ze heeft (nog) geen koorts maar wel verhoging.
Mijn broer besluit tóch met kleine Alyssa naar de huisartsenpost te rijden.
Mijn schoonzusje blijft thuis want die zit zelf momenteel in de lappenmand met een ontsteking.
De huisarts kan z'n vinger er niet op leggen en haalt een collega huisarts erbij. Ook deze huisarts weet het niet, maar het feit dat het hier om een baby van tweeënhalve week oud gaat, moet mijn broer met de kleine mop naar de kinderarts die op de spoedeisende hulp al op hun wacht.
Die constateert een ontstoken teentje en Alyssa mag gelijk blijven.
En nu ligt ze daar dus. Op de kinderafdeling, met prachtige vrolijke kleurplaten aan het plafond op haar kamertje.
Ze ligt aan het infuus dat ze in haar voetje hebben geprikt. Als ik dit van mijn moeder hoor kan ik wel huilen. Wat vind ik dit zielig voor 't moppie.
Het prikken ging ook nog niet in één keer goed (tuurlijk:-(, wat wil je ook, alles is zo piep-, en piepklein). In haar armpjes lukte niet, dus dan maar in het voetje. Maar Alyssa houd er niet van als je aan d'r voeten zit dus die verzette zich flink (grote meid, laat maar van je horen!) waarop ze haar suikerwater hebben gegeven om haar af te leiden. Dat bleek te helpen; suikerwater schijnt ze erg lekker te vinden.
Blijkbaar was de boel niet goed vastgeplakt want afgelopen nacht heeft ze het infuus eruit geschopt. Och lief lief meisje van me, wat doe je jezelf toch aan??
Wat zou ik het graag van haar overnemen. Dat infuusprikken bedoel ik. Ik ben het gewend en vind het ook niet erg, als ik haar ermee kon ontlasten. Maar helaas moet ze dit zelf doen.
Vandaag leek de ontsteking wat afgenomen. De kinderarts wist verder nog niet veel te zeggen, daarvoor is het natuurlijk nog veel te vroeg. Wel zag het er minder rood en dik uit dan gisteren en dat is natuurlijk wel erg fijn om te horen.
Vanmiddag zijn we even bij ons moppie op bezoek geweest. Mijn moeder, Albert en ik.
Van oma heeft ze een knuffeltje gekregen dat in de hoek van het bedje ligt. Albert en ik hebben een heliumballon van Woezel en Pip gekocht, die aan het ledikantje is geplakt.
Ze lag heerlijk vredig te slapen met haar speen in haar mondje. Zich niet bewust van het bezoek om haar bedje.
Mijn schoonzusje was aanwezig en even na ons, kwam haar zusje ook binnen.
Afgelopen nacht heeft mijn broer bij Alyssa geslapen en zoals ik begrijp slaapt hij er nu weer.
Mijn schoonzusje slaapt, mede vanwege haar eigen gezondheid, thuis en lost Luuk overdag af.
De kleine moet sowieso vijf tot zeven dagen blijven, dus we zoeken haar ongetwijfeld woensdag nog een keertje op.
Wat ik vooral erg sneu voor hun drieën vind is dat ze nog niet echt lekker ongestoord hebben kunnen genieten van hun nieuwe positie als gezinnetje zijnde. Mijn schoonzusje heeft sinds de bevalling al twee ontstekingen achter de rug. Het schijnt dat je extra vatbaar voor infecties en dergelijke bent, als je net bevallen bent en schoonzusje valt gelijk met d'r neus in de boter!! Twee keer.
En dan nu daar bovenop dus de ontsteking en opname van hun kleine meisje. Ik heb echt met hun te doen.
Ik hoop dat de ontsteking aan het teentje van Alyssa heel snel verholpen is met de antibiotica die ze krijgt. En dat ze snel weer naar huis mag omdat het thuis toch altijd beter is dan daar in zo'n kil ziekenhuis.
Lieve moppie; knap snel op. 'tante' Alie houd van jou!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten