dinsdag 5 april 2011

Nostalgie

Ik vind dat ik, met mijn zesendertig jaren jong oud, best wel al terugblikken kan op 'vroeger'. En dan ga ik écht niet zeggen dat 'vroeger' alles beter was, maar ik wil meer de nadruk leggen op nostalgische herinneringen.
Dingen van vroeger die leuk waren en die helaas uit het straatbeeld verdwenen zijn.

Ik vind namelijk van mezelf dat ik een hele leuke jeugd heb gehad. Ondanks mijn ziekzijn werd ik zo normaal mogelijk opgevoed.
Enig verschil met leeftijdsgenootjes was er natuurlijk wél.
De woensdagmiddag was, en is nog steeds trouwens, een vrije middag. Dan hoefde je niet naar school. Voor de meeste kinderen betekend dat dus heerlijk spelen met vriendjes en vriendinnetjes.
Helaas zag míjn woensdagmiddag er altijd anders uit.
Ik had op die vrije woensdagmiddag mijn vaste afspraak met de fysiotherapeute in het ziekenhuis.
Daar werd ik 'beklopt', eerst met de handen en later kwam daar een trillend apparaat voor in de plaats. Doel was om het taaie sputum (slijm) dat in mijn longen zat, los te kloppen zodat ik dat makkelijker op kon hoesten.
Of ik het écht erg vond om mijn vrije woensdagmiddag zo door te brengen kan ik me niet herinneren. Dat zul je aan mijn moeder moeten vragen; ik kan me namelijk niet herinneren dat ik jammerde of zeurde. Maar wie weet heb ik dat deel wel gedeletet.
Wél vond ik het in de zomermaanden niet leuk om weer beklopt te moeten worden. Als vriendinnetjes naar het zwembad gingen had ik weer een 'date' met een oude vrouw die zich op mijn tere borstkasje mocht uitleven.
Wát ik me ook nog kan herinneren is de taxi, want die bracht ons iedere week trouw naar het zusterhuis, waar de fysiotherapie zat gevestigd.
We kenden alle taxichauffeurs en zij kenden op hun beurt ons natuurlijk weer goed.
Zo goed dat ik soms, als het hartje zomer was, een ijsje kreeg van een chauffeur. In Valthe stond namelijk een oud mannetje met zijn ijskar. Hij heette Roef Suk, maar stond bekend als Roef Dubbeltje, hahaha.
Deze zelfde man reed in de zomermaanden met zijn ijskar door Valthermond en de omringende dorpen en was min of meer een begrip in deze dorpen.

Een ander ding dat bijna uit het straatbeeld is verdwenen is de SRV-wagen. Ook bij ons reed hij zij een paar keer per week. Ik weet nog precies hoe ze heette: Pia.
Bij Pia kocht mijn moeder brood, waaronder de harde broodjes, die ik toen écht niet lekker vond.
En vla. Vla uit een glazen fles.
Soms een grote fles en soms twee kleine flesjes; zoals bruine en gele vla. Héérlijk. Én leuk; mijn vader maakte namelijk altijd gezichtjes met die twee kleurenvla.

Je had toen maar twee of drie Nederlandse zenders op de tv. En de Duitse, waar ik eigenlijk nooit naar keek omdat ik er niets van verstond. Nee, dát lieg ik. Ik vond het leuk om vrijdags naar Hallo Spencer te kijken. Dat werd dan in plaats van Sesamstraat uitgezonden. Ik verstond er niets van, maar vond het leuk om naar die stoffen poppen te kijken die altijd wat beleefden.
Op de zaterdagavond was Zeg 'ns Aaaaa vaste prik en uiteraard Miami Vice, met Don Johnson.
Mijn ouders keken ook steevast naar het zogenaamde Schlager Festival dat ieder jaar werd uitgezonden. Dát vond ik niets. Net zoals zondags de tv op voetbal werd gezet en Van Gewest Naar Gewest. SAAAAAAAIIIII!!!!!
Ik zelf was fan van Heidi, Nils Holgersson, de Freggels, de Smurfen en de Snorkels.
Op de zaterdag, als ik onder de douche vandaan kwam en (in de wintermaanden) alvast in mijn pyjama zat, keek ik naar Klassewerk met Hans Van Willigenburg.
En als ik op de woensdag bijtijds terug was van de fysio kon ik nog net op tijd aanschuiven voor Ome Willem en de Familie Knots.

Sommige dingen uit het verleden komen plots terug. Zo werd The A-Team plots herhaald en zagen we de jongens uit The Dukes Of Hazard ook weer rondscheuren in hun oranje General Lee.
Toch is er nu niets meer aan. Het voelt namelijk niet hetzelfde. Dat komt natuurlijk ook omdat ik nu volwassen ben. Toen de A-team in de jaren 80 populair waren, deden we hen na op het schoolplein tijdens de pauzes. Al weet ik niet zo gauw wie ik moest voorstellen; waarschijnlijk knotsgekke Murdock. 

Maar iedereen maakt herinneringen, in welke tijd je ook geboren of opgegroeid bent. 
Want ik heb natuurlijk niet alleen herinneringen aan de jaren 80, maar ook aan de jaren 90.
De jaren 80 waren mijn kindertijd, in de jaren 90 puberde ik er hevig op los.
En ook aan déze jaren kleven herinneringen; zowel goede als slechte.
Een eerste vriendje, een eerste zoen, de discotheek, het hoort allemaal bij deze periode.
Maar in de jaren 90 ging het met mijn gezondheid plots slechter. Ik lag om de drie á vier maanden twee of drie weken in het ziekenhuis. Ik heb heel wat verjaardagen en andere feestdagen in het hospitaal door gebracht.
Helaas heeft mijn broertje de eerste jaren van zijn leven Pakjesavond altijd bij mij in het ziekenhuis door gebracht. Zittend op de rand van mijn bed, pakte hij de cadeautjes uit die de goede Sint voor ons in het ziekenhuis had achtergelaten.
Dát zijn toch wel de wrange herinneringen en ik denk er niet graag aan terug.
Maar het is een stukje van mijn leven en ik kan het niet uitwissen, hoe graag ik het ook zou willen.






Nu ik míjn herinneringen met jou heb gedeeld, ben ik reuze benieuwd naar JOUW herinneringen. Wat is voor jou pure 'nostalgie'????

8 opmerkingen:

  1. Hahaha wat omschrijf je het weer fantastisch Alie!! Roef dubbeltje haha, wie kent hem niet hier in de buurt. Ik weet niet precies meer op welke dagen hij door de buurt kwam, maar wel als we de bel hoorden wij gauw naar huis renden om te 'zeuren' voor een gulden hahaha.

    Liefs Jo

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik weet nog heel goed dat je beklopt moest worden en aan de vernevelaar moest voordat we konden spelen. Ik heb zelfs nog een foto waar jij op de eetkamertafel ligt.
    Ja meid, de tijd gaat snel, want het is al bijna 15 jaar geleden dat we buurmeisjes waren.
    Liefs Henny

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wij noemden hem altijd (en nu nog steeds: Soef Ruk. Hahahahahaha!!!! Ook erg eigenlijk!

    Waar ik altijd nog zo om lachen moet is al die leuke dingen op de middelbare school. OF Hammie die jou (in rolstoel, met infuus er naast) met een bloedgang door de gangen van het ziekenhuis joeg.
    Hahaha... jouw "verkering" met die Roefie. Wat een lachertje was dat he??????

    Brood met speculaas. Droge worsten kopen. Och zo kunnen we nog heel veel opnoemen.

    Okay je hebt bepaalde stukjes in je leven die je wilt wissen en dat is natuurlijk ook hartstikke logisch, maar meid wat heb je ook veel gelachen vroeger! Ik kan het me allemaal nog heel goed voor de geest halen. Zou die tijd zo weer over willen doen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je hebt weer een mooi verhaal geschreven. En inderdaad veel dingen die jaren geleden leuk waren zijn nu niets meer aan. Roef Suk ken ik ook nog wel; hij stond altijd op zijn vaste plekje in Valthe en volgens mij kwam hij zaterdag 's middags bij ons door de straat.

    Groetjes van Miriam

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve alie,
    Wat leuk die herinneringen.
    Maar ik voel me gelijk oud.
    De programma's waar jij naar keek, daar keek ik met mijn kinderen naar. De oudste wordt dit jaar dertig. Ik kan me vooral Swiebertje, Een van de acht, De Wie kent kwis en Schaatsen op buitenbanen herinneren.
    Onze melkboer had zijn melk nog in melkbussen zitten. Dan ging je met een liter of pan naar hem toe.
    Later had je melk in een zak die dan in zo'n plastic blauwe kan moest.
    Snoepgoed; stroopsoldaatjes, bokkevet, trekdrop.

    Ik ben opgegroeid in Hoogeveen. En daar was toen een gezin die een diepvries in de schuur hadden met Koe ijs of Ola ijs. En daar kon je ook snoep kopen voor 5 cent of een dubbeltje.

    En later zat ik op de LDS en daar had de familie Teunis een houten patatkraam. Aan huis kon je losse sigaretten kopen. Drie voor een kwartje.

    Dit in het kort mijn herinneringen.

    Liefs Alida

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Roef ken ik niet, maar Drentse nostalgische herinneringen heb ik wel..! Mijn ouders hebben 21 jaar lang een huisje gehad in Erm. We gingen er vaak op vrijdagavond naar toe. Dan kwamen we aan in het huisje waar het altijd ijskoud was. De gaskachel ging dan aan, de chipjes op tafel en het hele gezin verzamelde zich voor de televisie. Op zaterdag gingen we standaard naar Emmen. Of met vaders mee naar de dierentuin of heerlijk winkelen. Op zondagmiddag reden we dan terug. Mijn vader luisterde dan de gehele reis naar de voetbal op de radio en dan moesten wij heel zachtjes doen op de achterbank, afschuwelijk vonden we dat...

    Hahahahaha!

    Dikke kus voor jou Alie!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. die iscoboer roef suk hoe raar ook ook ik heb hem eens gezien hahah als we zondags een eindje gingen rijden met mn ouders kwamen we altijd bij mn ma haar geboorte dorp terecht en waar ze vroeger gewoond had dus weerdinge nieuw-weerdinge en valthermond heb er ook overal nog fam! maar goed dan stond de ijscokar aan de weg en mn ma zei dan heyt roeffie suk dus dat werd een ijsje en ,mn ma maar praten!!! hahah zo zie je maar weer hoe klein de wereld is ik als klein meisje uut coevn kent jullie ijsco boer hahaha

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hé Alie, wat geweldig zeg. Bij ons was het de VIVO en Regtop (de overburen met een buurtsuper) en inderdaad de SRV wagen.....Roef Suk die had hele lekkere steekijs.....maar wat je zeg zeg, vla uit een fles, maar de melk ook. Wat ik me nog kan herinneren uit de tijd dat onze wegen elkaar kruisten waren de karate schoentjes, de fluoriserende t-shirts en later de gebreide trui met het trainingsjack eronder, of de hoge gympies.....hi hi de kuifen van de meiden met permanent....hilarisch....en ken je ook nog van de woensdagmiddag, als je terug kwam van de fysio het meisje punky brewster, of Webster, Bug Rogers....enz enz.... En ik denk dat jouw lieve broertje het achteraf helemaal niet erg vond dat ie zijn kadootjes op jouw bedrand moest uitpakken hoor....dikke kus van mij. Liefs Alice

    BeantwoordenVerwijderen