dinsdag 3 januari 2012

2011 - 2012

Zo, de kerstboom is het huis uit. De buitenlampjes, guirlande, kerstballen en overige kerstprullen zijn weer netjes naar de bovenverdieping verplaatst, dus ons huisje is weer helemaal kerstvrij.
Gek eigenlijk hoezeer je naar een bepaalde periode uit kunt kijken, maar als die periode eenmaal daar is en je het een paar weken hebt mee gemaakt, je ook weer kunt uitkijken naar het gewone leven.
Zo vind ik de kerstperiode altijd héérlijk, maar zucht ik ook altijd van verlichting als het weer 2 januari is en alles weer gewoon wordt. Wat ik vooral heb gemist was een normaal, degelijke warme hap. Want op de één of andere manier houden wij een traditie in ere van onregelmatige, ongezonde maaltijden tussen kerst en de jaarwisseling. En dan is het zóóooooo fijn om weer gewoon, normaal voedsel tot je te nemen.
Geen slaatjes meer, of stokbrood met kruidenboter, oliebollen, kniepertjes en spekkedikken, de komende maanden.

Oudejaarsavond hebben we bij de buren door gebracht. Samen met de rest van ons straatje clubje.
Ieder nam iets te eten mee naar de gastheer en gastvrouw en deze zorgden voor de drankjes. Zo hadden Albert en ik ons best gedaan op een tweetal pastasalades. Die gelukkig erg in de smaak vielen.
Net zoals vorig jaar werd er weer Ik Hou Van Holland  gespeeld. Alleen word deze versie door twee mannen uit de groep bedacht. En net zoals vorig jaar was het ook deze keer; de mannen tegen de vrouwen.
En hoewel de vrouwen vorig jaar wonnen, moesten we nu het onderspit delven, want de mannen waren toch iets beter. Het spel, deze versie althans, heeft ervoor gezorgd dat ik ook afgelopen oudejaarsavond weer, dubbel heb gelegen van het lachen.
Nu ben ik geen vuurwerkfreak dus ik heb veilig vanachter de keukenramen samen met buurjongetje Thijmen het vuurwerk bekeken en dat was, gezien het feit dat Thijmen nog maar zes is en helemaal enthousiast was, helemaal geen straf.

Nieuwjaarsdag vind ik zo mogelijk de ellendigste dag van het jaar. Vaak zit de alcohol van de vorige avond nog flink in je benen en hier in het noorden des land is het nog steeds, anno 2012, een traditie om bij elkaar langs te gaan om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen. Een traditie die ik nooit echt leuk heb gevonden.
En sinds mijn gezondheid het niet meer echt toelaat om de hele dag langs de huizen te sjouwen, blijf ik dus thuis om de mensen híer te ontvangen. Overdag blijft Albert gewoon bij me. Meestal is hij ook nog wat brak van de vorige avond. Maar als het clubje mannen uit de straat bij ons komt, is het ook voor Albert tijd om mee te gaan en overal een nieuwjaarsborrel te nuttigen en de nieuwjaarswens uit te spreken.
Het viel me afgelopen nieuwjaarsdag behoorlijk zwaar toen hij weg was.
Ik was veel benauwder dan normaal en alles ging zwaar en moeizaam. Ik ben uiteindelijk op de bank gaan liggen en ben in slaap gevallen.
Ik was dan ook blij toen mijn ouders tegen kwart over acht langs kwamen. Mijn moeder heeft ons van koffie voorzien en later op de avond andere drankjes voor gezet.
Ik denk dat de loomheid die ik op dat moment nog voelde vooral aan de vorige avond te danken had. Mijn ouders hadden dan ook op geen beter moment kunnen komen.
Gelukkig heeft Albert er niet echt een latertje van gemaakt. Tegen twaalf uur was hij ook alweer thuis.

Ik wens jullie allen een prachtig mooi, maar vooral heel gezond 2012 toe.
Maak er iets moois van allen!!!!

1 opmerking:

  1. Ik ben ook zo blij dat alles weer achter de rug is ,gisteren alles hier opgeruimd de ramen gezeemd enz en daarna naar de winkel voor verse groenten daarbij aard en vlees heerlijkkkk weer ,ik moest nieuwsjaarsavond werken dat viel mij ook tegen hoor was zo moe als een hond ,maar overal borrelen zoals bij jullie zou ook niks voor mij wezen en begrijpelijk dat jij daar helemaal geen fut voor hebt ,fijn dat Albert niet zo laat thuis was en de alcohol zal inmiddels wel uit zijn benen zijn he ,nou Alie een heel goed en vooral gezond 2012 he ik ga nu lekker GTST kijken xxxxxx Nancy

    BeantwoordenVerwijderen