maandag 16 april 2012

Vermoeid of tóch een infectie

Na die paar slopende dagen (bijna een week) was ik vorige week tótáál niet lekker.
Het overlijden van opa en alles wat daarbij kwam kijken ging me niet in de koude kleren zitten. Tel daar de Paasdagen nog eens bij én het feit dat ik mezelf niet super opgeknapt voelde na de laatste kuur, en je hebt een beetje een idee hoe ik me voelde: gesloopt !!!
Woensdag ben ik, meteen na de crematie, thuis op de bank gaan liggen en heb tot zeker zes uur liggen knorren. Donderdag voelde ik me zo mogelijk nog ellendiger. Ik was niet alleen gigantisch moe, maar ik hoeste ook alles aan elkaar. De hele tijd zat me zo'n irritante rochel in de weg. Had ik het gevoel de viezerd weg gehoest te hebben, zat er in een mum van tijd een nieuwe. En juist dat hoesten mat je af.
Vrijdag hield m'n vriendin haar verjaardag omdat haar man deze week geopereerd word, maar ik heb af gezegd. De bank was mijn locatie en ik had niet de puf om me ergens anders neer te vleien. Laat staan een hele avond gezellig babbelen op een feestje.
En hoewel Albert en ik echte nachtbrakers zijn en zelden voor twaalf uur in bed liggen, vroeg ik vrijdagavond om elf uur al of Albert ook zin had om te gaan slapen. Wat mij overigens een verbaasde blik opleverde.

Wat ik overigens ook verontrustend vond was het feit dat ik het óf steeds koud had, of erg warm. Je zou zeggen dat het een teken van koorts is, maar die viel niet goed te meten met de ibuprofen die ik afgelopen dagen als smarties weg slikte.
Aan de andere kant weet ik ook dat ik het altijd enorm koud heb als ik heel erg moe ben. Vaak heb ik daar daags na een intensieve dag last van, dus het zou best met de vermoeidheid te maken kunnen hebben.
Albert begon zaterdag voorzichtig over contact opnemen met Groningen, wat ik uiteraard meteen van tafel heb geveegd. Na mijn laatste opname weet ik maar weer al te goed waarom ik het ziekenhuis liever vermijd. En als je mij op de kast wilt krijgen moet je vooral DAAR over beginnen.....!!
 Ook mijn moeder begon gisteren over het gehate onderwerp.
Maar aangezien ik bijna altijd mijn eigen regels maak wat mijn gezondheid betreft heb ik besloten vanaf vandaag weer te beginnen met het inhaleren van de Tobi. Wie weet wat het voor me doet.

Toch vind ik dat ik vandaag aanzienlijk beter in mijn vel zit. Als je nagaat hoe ik me vorige week en in het weekend voelde is dit een hele omslag.
Ik hoest nog steeds veel en helaas kost het me ook erg veel moeite om het eruit te krijgen. Rochelde ik vorige week aan de lopende band de ene na de andere fluim op, nu moet het bij wijze van spreken uit m'n tenen komen. En dus heb ik, dokter Alie, de fluimicil ook maar weer opgeschroefd van één keer daags naar twee keer daags.
We zullen die taaie rakkers 'ns mores leren...!!!

Wat ik van mezelf eigenlijk best grappig vind is het feit dat ik ooit een gruwelijke hekel aan inhaleren had. Ik probeerde op allerlei mogelijke manieren er onderuit te komen.
Ik zal wel nooit de meest therapietrouwe CF'er zijn en worden, maar als je ziet hoe ik nu bezig ben en hoe ik ooit was én dacht, dan ben ik, bij wijze van spreken, driehonderdzestig graden om gedraaid.
Ik kan nu zelfs naar mijn vredespijp verlangen, als ik 's ochtends buiten adem wakker word.
Het inhaleren met antibiotica vond ik tot voor kort nog wél een crime, met al die filterverlengstukken erop en ervoor, maar dat is inmiddels ook met een grote glimlach op m'n smoel te doen. Dankzij iets dat wij de medische vooruitgang  noemen is dit varkentje inmiddels ook gemakkelijk te wassen.







Rest mij niets anders dan te zeggen dat ik hoop dat het allemaal mee gaat vallen en dat het toch vooral de vermoeidheid van de afgelopen week was, wat mij genekt heeft.

2 opmerkingen:

  1. Ik duim met je mee lieve Alie! Heerlijk hoe lekker eigenwijs je bent ;). Maar ik weet dat als het er op aankomt, je heus naar Albert luistert :).
    Sterkte met opknappen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je voor je reactie Mara. Ja, ik ben behoorlijk eigenwijs, maar je hebt gelijk hoor; Albert z'n mening is wel belangrijk en als hij zegt dat het toch écht beter is om te bellen, doe ik dat zeker.

    BeantwoordenVerwijderen