CF poli (deel II)

.....En zo tuften we over de N34 terug naar huis. Ik had mijn controle in het ziekenhuis die ochtend dus gehad en was erg tevreden over datgene dat nu achter me lag.
We hadden het laatste traject van de terugreis bijna bereikt toen Albert tussen neus en lippen door melde dat hij die middag nog even moest tanken. Waarop ik hem vroeg of hij dat nog ging redden.
Hij wilde namelijk eerst naar huis en dan dáárna naar Musselkanaal, waar hij nog wat boodschappen wilde halen en daar dan gelijk wilde tanken. Ja hoor, dat ging hij makkelijk halen. Het lampje dat er getankt diende te worden sprong namelijk net aan.
Amper twee minuten later hoor ik; 'Oh oh.' En de wagen begint iets te schokken.
'Dat gaan we dus niet redden,' klonk het naast me. Waarop ik hem onderzoekend aankeek. Ik was ervan overtuigd dat het een 'zogenaamd leuk grapje' moest voorstellen, vooral omdat er een glimlach rond Albert z'n lippen lag. Maar het was een glimlach van ongeloof. Dát was hem dus nog nooit, nog nóóit overkomen. Stil komen te staan, zonder benzine.
Hij zet de auto aan de kant, doet de auto uit en probeert hem weer te starten. Nope, hij weigert iedere medewerking. Ik geloof mijn ogen niet. Daar sta je dan, langs een drukke weg, en er zit geen druppel benzine meer in de tank. Op zo'n circa elf kilometer van huis.
'En nu?' vraag ik hem. 'Nu ga ik Bert bellen,' is zijn antwoord. Onze buurman heeft nog vakantie maar het is natuurlijk maar de vraag of hij wel thuis is. Gelukkig neemt hij de telefoon op en jawel; hij is thuis en komt eraan.
Ondertussen zie ik dat we op een steenworp afstand van de sexboerderij in Ees verwijderd zijn. Een heel fraai plekje dus om te stranden...;-)

Na een tijdje wachten zien we de zwarte bus van buurman Bert aankomen. Met een glimlach van oor tot oor stapt hij de drukke straat over en complimenteert Albert met het fraaie uitzicht...
Terwijl Albert zich over de jerrycan met benzine buigt haalt Bert z'n mobiel uit z'n broekzak. Om even later doodleuk een fotootje te maken van een 'tankende' Albert. 'Even vastleggen,' lacht hij.
Gelukkig 'doet' onze auto het even later weer. We bedanken Bert voor zijn hulp en rijden gelijk door naar een pompstation in Exloo, dat gelukkig toch op onze route lag.

't is weer 'ns iets anders. tanken uit een jerrycan...

 Was ik even in paniek toen Albert zei dat we inderdaad zonder benzine zaten, nu achteraf vind ik het best wel hilarisch en vooral héél dom. Gelukkig dat we vrij dicht bij huis waren en dat buurman Bert ons kwam redden. Toch maar iets eerder tanken de volgende keer...!!