Ditjes en datjes

Woensdag begin ik weer met een iv-kuur. 
Enerzijds baal ik een beetje omdat het nu best warm is en dan is het niet prettig om met het infuus te lopen natuurlijk (tegaderm die sneller loslaat, irritatie door het zweten onder de tegaderm en ga zo maar door). Maar aan de andere kant hoest en rochel ik weer als een ouwe stoomlocomotief dus die kuur is wel nodig.
Ik houd mijzelf en Albert alweer een paar nachten wakker doordat ik zoveel hoest en omdat ik 's nachts benauwder ben. Ik vind liggen momenteel ook helemaal niet leuk, rechtop hangen gaat beter, dan met twee kussens onder m'n hoofd liggen.

Vandaag was het hier in het noorden des lands best warm en de luchtvochtigheid was hoog. Dat zijn niet de ideale weersomstandigheden voor mij. En dus ben ik vandaag maar gewoon binnen gebleven. Waar het aangenaam en enigszins koel is.
Pas tegen half acht vanavond ben ik 'ns buiten gaan zitten, op ons mooie terras naast ons huis.
Met een lekkere kop koffie voor me kan ik dan zo genieten van onze tuin en ons uitzicht.
Albert die met Bennie op het gras stoeit. Ons hondje dat steeds maar kwispelend achter de frisbee aanholt. Zo blij en enthousiast.

En naast mij, op de picknicktafel meneer Zwart; ofwel Jerry.
Morgen zal het nóg warmer worden dan vandaag. Ik ga niet zeuren, want regen is ook tien keer niks. Maar laat ik wel zeggen dat ik het jammer vind dat het in Nederland, op weergebied,  altijd van het ene naar het andere uiterste gaat.
Vorige week had ik mijn winterjas nog aan notabene.

Verder raak ik natuurlijk steeds meer in de ban van ons aanstaande nichtje.
Mijn schoonzusje is over drie weken uitgeteld dus het begint nu spannend te worden in huize Sanders en Eerenstein.
Met de moeder in spé gaat het nog steeds goed. Ze wandelt er vrolijk op los, zelfs met deze temperaturen. En toen ik haar vandaag een Whats App stuurde met de vraag of ze het een beetje vol kon houden, melde ze me dat het prima gaat, maar dat ze niet in de volle zon gaat zitten.
Groot gelijk. Dat kan ze beter ook niet doen.
En dus wachten we vrolijk verder tot ons meisje zich aanmeld......

Verder is het hier rustig. Ik loop momenteel geen stap harder dan nodig is (lees; dan ik zin heb).
Morgen komen de beide moeders hier te poetsen dus is ons huisje dan weer lekker fris en schoon. Altijd een zalig idee.
Woensdag moet de antibiotica afgehaald worden uit Nieuw Amsterdam en zal Albert mij 's avonds aansluiten op het cadd-pompje. Er is mij nog niet verteld welke antibiotica ik, naast de Tobra, krijgen zal. De laatste keer was dat Tazocin. Ik ben benieuwd.
Ik hoop in ieders geval niet zoveel tegenslagen met mijn PAC te krijgen als tijdens die laatste kuur. Ik houd mijn duimen dus gekruist.

Voor nu;
Fijne avond nog!!!