Feestje (deel 2)

En toen werd het vrijdagavond, dé avond van ons feestje.
Hoewel ik er de hele week tegenaan zat te hikken, en dan vooral tureluurs van de drukte en chaos werd, had ik er vrijdagavond gelukkig weer heel veel zin in.
Een grootste deel kwam natuurlijk op Albert z'n schouders terecht. En die leek allerminst last van stress o.i.d te hebben. Die riep al wéken dat hij er zo'n zin in had.
Een ander groot deel, de catering, had mijn moeder op zich genomen. Nu moet ik zeggen dat mijn moeder een keukenprinses is en dat zij zich altijd enorm op dit soort dingen kan verheugen.
Toen ik haar begin dit jaar voorzichtig vroeg of zij de catering op zich wilde nemen keek ze vooral blij en heel erg trots.
We spraken af dat ik ook een (klein) deel voor mijn rekening zou nemen. Ik ben namelijk van de pastasalades en de wraphapjes, mijn moeder de rest.

Donderdagmiddag begon ik met het maken van de salades. Twee pastasalades en een zogenaamde Gerdie-salade. Wie Gerdie is weet ik niet. Mijn moeder at deze salade een paar jaar geleden bij een buurtbarbecue en was zo enthousiast dat ze het recept vroeg van degene die deze salade had mee gebracht naar de barbecue. Daar werd duidelijk dat de salade Gerdiesalade werd genoemd.
Hoewel ik de salade nog nooit geproefd had, had ik alle vertrouwen in de goeie smaak van mijn moeder en besloot ik deze salade te maken voor ons feestje. En inderdaad, ze had niets teveel gezegd. Hij was HEERLIJK.
Eerst maakte ik de pastasalade met asperge, daarna de pasta-makreelsalade. Eigenlijk had ik toen al geen zin meer, maar goed; even doorzetten maar, want de Gerdie-salade wachtte ook nog op ons.
Daarna dook ik op de bank om even te rusten.
Want een paar uur later zouden mijn tante en mijn moeder komen om mij mee te helpen met een paar wraphapjes.

Tegen zeven uur waren de dames hier om mij mee te helpen, terwijl er in de tuin een aantal mannen zich op de feesttenten hadden gestort. Het was absoluut geen mooi weer en alsof dat nog niet genoeg was stond er een meer dan stevige wind. Die nacht lag ik dus niet lekker in het echtelijke kratje. Ik hoorde van alles en was bang dat we de tent de volgende dag, uit de vijver van het Aukje Wolf-park konden vissen, het park dat achter onze woning ligt.
Gelukkig bleek de tent vrijdagochtend nog gewoon omhoog te staan.
Wel waaide het nog steeds behoorlijk en ik hoopte maar dat de wind ons feestje niet zou verstoren of verzieken.

Albert had een verrassing voor mij.
Vorig jaar, tijdens ons weekendje Preston Palace met onze buurtgenoten, heb ik enorm genoten van het karaoke-café. Niet om zelf mee te doen ofzo. Nee, gewoon van de heerlijke muziek die voorbij kwam, van de allerlaatste hits tot Nederlandse meezingers. Mensen die zich bewust, al dan niet onder invloed van een drankje (of meerdere), voor paal zetten; hilarisch vond ik het.
Omdat ik toen zo genoten heb, had Albert als verrassing een eigen karaoke geregeld. Zijn aangetrouwde neef en iemand hier uit het dorp die over een gouden keeltje beschikt, schijnen dit wel eens vaker gedaan te hebben. Gouden keeltje (laat ik hem G noemen) uit het dorp heeft inmiddels een partyservice dus mocht je nog eens een leuk feestje willen organiseren; denk dan aan hem.
's Middags kwamen de aangetrouwde neef en G langs om alles op en klaar te zetten. Toen ik hoorde van onze eigen karaoke schrok ik behoorlijk. Ik heb inderdaad enorm genoten vorig jaar, maar om nu meteen zelf karaoke te gaan zingen in onze tuin.....:-(!
Laat ik het erop houden dat ik even moest slikken en het idee even moest laten bezinken.

Tegen zeven uur die avond zat ik startklaar in de grote tent. Ik had voor mezelf een goed plekje uitgezocht, namelijk dicht bij de drankjes en het buffet. Én op een beschutte  plek, want hoewel de wind was gaan liggen, was het verre van warm te noemen. Gelukkig waren er twee terrasverwarmers aanwezig en die waren ook nodig.
Mijn moeder was al vanaf één uur 's middags aanwezig en had samen met Albert de boel klaar gezet, toen ze mij naar bed hadden gestuurd om even een paar uurtjes te rusten.
Heel langzaamaan druppelden de eerste gasten binnen.
 En al gauw was de tent goed gevuld en hing er een gezellige sfeer.
Er werden drankjes ingeschonken, glazen bier getapt en natuurlijk werd er gesnoept van het buffet. Mijn moeder hield alles in de gaten en zodra er iets op of leeg raakte, zorgde zij dat het weer werd aangevuld. Ik moet eerlijk zeggen; de lieverd heeft haar roeping misgelopen. Iedereen was laaiend enthousiast en ze dachten allemaal dat we een professioneel cateringbedrijf hadden ingehuurd. Mijn moeder glom van trots.

Tegen negen uur kwam gouden keeltje G binnen waaien en gooide hij even later zijn strot open. Mijn hemel; even heel grof gezegd; mijn bek viel spontaan open. Wat een prachtige, diepe stem. Ik zag dat meerdere mensen met open mond naar zijn zingen luisterden. Hij begon met country en ging even later over op Elvis. Ik hoorde ook dat hij zich had opgegeven voor The Voice Of Holland. Nou met zo'n stem kom je er wel. Zeker weten.
Albert ging met hem zingen en dat was voor mij al aanleiding om meteen te lachen. Heerlijk zoiets.
Nadat ik twee glazen bessen-jus d'orange had weg gewerkt durfde ik de microfoon ook wel vast te houden. Samen met buurman Ronald zong ik een gouwe ouwe van Drafi Deutscher; Marmor, Stein und Eisen Bricht.
Daarna nam G  het touwtje weer over en begon hij een aantal meezing medley's. De sfeer zat er in.

Tegen half twaalf gingen de eerste mensen weer naar huis en tegen twaalf uur kreeg ik nog, heel gezellig, een glas cassis over me heen. Bah, moest ik me ook nog verkleden en ik was al zo moe.
Nou ja, omdat je nu eenmaal niet in je natte plunje kunt blijven zitten en cassis ook heel erg plakt ben ik toch maar het huis in gelopen om mezelf in wat makkelijkere kleding te hijsen.
Op het laatst bleven uiteraard alleen onze buurtgenoten nog over.
Van deze buurtgenoten hebben Albert en ik een prachtig cadeau gekregen, namelijk de ActiFry van Tefal.
Frituren zonder frituurvet. Ik had er overigens nog nooit van gehoord, maar Albert had het al vaker over het apparaat gehad (hij wist alleen de naam niet) en we waren dan ook blij verrast met dit leuke cadeau, waar je ook nog eens iets aan hebt.

Het was kwart voor drie toen we moe maar heel voldaan ons bed inrolden. Albert had even tevoren nog onze hond moeten zoeken, want die was hem gepeerd toen wij nog met onze laatste gasten zaten te beppen.
Een interessante afsluiter van de avond, zullen we maar zeggen.
Ik heb geslapen als doornroosje. Wat een heerlijke avond hebben we gehad. Het was zo gezellig en iedereen was laaiend enthousiast. De verrassing van Albert, het karaoke-zingen, bleek een gouden idee te zijn. Zélfs ik, die toch eerst wat sceptisch was, vond het briljant. En heb 's avonds nog even goed m'n best gedaan met zingen.

Zaterdag was mijn moeder hier weer bijtijds om samen met Albert de boel op te ruimen. Ik heb er weinig van mee gekregen moet ik zeggen. Het was na de middag dat ik uit bed stapte en ik heb de hele dag, moe als ik was, in m'n pyjama rong gelopen.
Maar hoe moe en gesloopt ik me ook voelde, dit was weer iets waar ik maanden op kan teren. En met heel veel plezier aan terug kan en zal denken. Het was een topfeest.

Iedereen heel erg bedankt! Jullie hebben er een SUPER feestje van gemaakt.
Maar diegene die ik écht moet bedanken is natuurlijk Albert en mijn aller,- allerliefste moeder. Want zonder hun had dit feestje nooit plaats kunnen vinden.

Jullie zijn geweldig!!!