Te weinig tobramycine??

Twee dagen geleden vond ik dat ik al weer meer hoestte. En vooral 's nachts kwam daar ook nog eens extra veel sputum bij. Niet bepaald een teken dat het dus helemaal lekker gaat met de kuur. 
Gistermiddag was ik even bij mijn moeder voor een bakkie koffie toen ik op het toilet daar een kleine longbloeding kreeg. Héél fijn.....;-( (niet dus!!)
Nu weet ik ook wel dat het één niet altijd gelijk iets met het ander te maken hoeft hebben, maar voor mij zijn het signalen. Hoe klein ook. 
Maar toen ik gisteravond in bed stapte wist ik niet hoe ik moest gaan liggen. Zodra ik op mijn linkerkant ga liggen hoor ik van alles kraken, piepen, fluiten tot ik horendol word. Op m'n rug liggen lukt al jaren niet meer en dus ga ik op de rechterzij liggen. Maar dat houdt je ook niet eeuwig vol omdat ik dan weer hoesten moet. En dus ga ik maar weer eens rechtop zitten. Pak ik mijn mobieltje erbij en check ik FaceBook. Er is niets veranderd met de vorige keer dat ik heb gekeken. *zucht*
En zo verstrijken er uren. Liggen, draaien, hoesten, veel sputum en uiteindelijk maar weer rechtop zitten. Ik word kriegel van mezelf. Nee; ik word kriegel van mijn lijf. Wat kan dat je enorm dwars zitten zeg.

Nu ben ik zelf van mening dat ik niet voldoende Tobra krijg. 
Ik krijg namelijk ééns in de zesendertig uur (!!) een gift. Voorheen was dat altijd eens in de vierentwintig uur, 400 mg. 
Maar tijdens mijn opname in maart besloot de jonge dokter Wouter, amper klaar met de basisschool, dat ik een dosering kreeg van 500 mg per vierentwintig uur. Ik knapte dan ook bijzonder snel op, hahaha. 
Alleen bleek deze dosering te hoog te zijn. De tobraspiegel klopte voor geen meter en dus werd er besloten om de dosering terug te brengen naar één keer per zesendertig uur een gift van 400 mg. 
Denk even vlug met me mee;  is dit niet een heel drastische ommezwaai. Én de dosering gaat omlaag én er word nu eens per zesendertig uur iets gegeven. 

Natuurlijk krijg ik ook de cefta, maar die loopt vierentwintig uur door. En bovendien is gebleken dat ik het vooral van de tobramycine moet hebben als ik met een kuur rond loop en niet zozeer van de cefta. 

Vanmorgen voelde ik me compleet gevloerd. Een dergelijke nacht breekt je op. Het hoesten alleen breekt me al op, maar als je ook nog eens de slaap niet kunt vatten gaat het dubbelop. 
Ik vroeg Albert of hij naar Groningen wilde bellen. 'Wil je vragen of de prednisolon omhoog mag en hoe de uitslag van de tobraspiegel is?'
Albert belde en kwam een kwartier later de slaapkamer weer in. 'De pred word verhoogd maar ze hebben in Groningen nog steeds geen uitslag van de tobraspiegel,' meld Albert mij.
Huh, die is dinsdag al geprikt....
Het blijkt dat mijn eigen longarts het dus ook wat lang vond duren en dus gisteren zelf maar eens achter de uitslag is aangegaan.
Alleen schijnen de huisartsen in Valthermond hun kweken en monsters naar "een"  lab in Utrecht te sturen. Dát lab schijnt geen medicijnspiegelbepalingen te doen en dus is Alies' lichaamsvocht naar België gestuurd!!!
Dokter Kraan hoopt dat hij morgen dus de uitslag binnen zal krijgen. Hoe gigantisch omslachtig is dit??
Ik had dus beter naar een streekziekenhuis hier in de buurt kunnen gaan, dan was de uitslag al lang binnen geweest.
Maar goed, dat weten we nu dus voor de volgende keer.

Ik hoop dat de uitslag dusdanig uitvalt dat ik weer gewoon op de ouwe (vertrouwde) voet verder mag gaan, dus eens in vierentwintig uur, 400 mg. Hopelijk worden de beestjes dan iets beter bestreden en slaap ik binnenkort weer als Doornroosje.
Voor nu maar even zo doorgaan. Hopelijk doet de pred ook iets en tot die tijd zal ik mijn suikers scherp in de gaten moeten houden.