Opname (II)

...Ik heb zó mijn dag niet. Je kent het vast wel. Slecht geslapen, moe, geïrriteerd en alsof dat en deze opname nog niet genoeg is, lijkt het wel alsof ik griep krijg. Mijn spieren doen pijn, mijn botten (vooral de gewrichten) doen pijn, ik voel me uitgeblust met een hoofdletter U. 
Die pijnlijke botten en spieren zijn ook de oorzaak van mijn slechte nachtrust afgelopen nacht. Ik wist niet hoe ik liggen moest. Lag ik vijf minuten op de linkerkant, deed die heup en knie pijn. En zodra ik me op de andere kant had gerold was het maar even of die kant begon zeer te doen. Ik werd er tureluurs van. En chagrijnig. 
Tegen een uur of vier ben ik nog naar het toilet geweest en toen ben ik uiteindelijk wel in slaap gesukkeld. 
Om half acht heb ik mijn kommetje cornflakes op de automatische piloot naar binnen gelepeld, mijn pillen genomen, verneveld en daarna, ja, ben ik weer gaan liggen. 
En hoewel ik zelf het gevoel had dat ik gewoon aan het dommelen was, dus steeds wel wakker schrikkend, heb ik de koffie gemist en heeft zelfs de zaalarts nog aan mijn bed gestaan, waar ik dus helemaal niets van vernomen heb. Aangezien zij weinig nieuws te vertellen had, heeft ze me lekker laten slapen.

Tegen half elf, kwart voor elf, werd ik wakker van de schoonmaakster. Op mijn vraag of de koffie al geweest was antwoordde ze; 'Ja hoor, die zijn een poosje geleden al geweest.' Fuck. Gemist dus.
De mevrouw heeft mijn kamerdeur geolied omdat deze kraakte en piepte als een horror-deur en toen ze klaar was vroeg ze of ze mij een kop koffie moest halen. Kijk, dát vind ik nu lief. Graag. En nee, ik hoef verder niets. Alvast bedankt dat u dit voor me halen wilt.
Toen ik mijn koffie op had moest ik me ook nog eens wassen, dus tja; ik was een beetje laat vanochtend.
Maar goed, aangezien er verder niks op mijn programma staat heb ik dus feitelijk de hele dag om wat rond te lummelen. En dat doe ik dan vandaag ook maar. Even aan toegeven.

Verder heb ik al een aantal leuke en mooie kaarten gekregen, daarvoor mijn dank.
Vanmorgen lag er naast de gewone enveloppen ook een speciale envelop. Ik was meteen nieuwsgierig.
Ik deed hem open en er viel een koetjesreep-verpakking uit, mét kaartje. Wat enorm lief. En wat een leuke verassing.

 Hij kwam van onze Irène, die in één van mijn vorige blogs had gelezen hoe ik vroeger altijd van mijn oma de koetjesreep kreeg en die zo lekker vond. Ze zag hem bij de winkel liggen en moest meteen aan mij denken. Héérlijk hoor. Die krijgt vanaf morgen een prima plekje in mijn buik. Vandaag nog maar even niet, want ze zijn een dagcurve aan het bijhouden, en dan wil ik liever geen uitschieters meten.
Morgen meet ik zelf mijn suikers weer dus dan zijn die repen voor mij......gna gna. En Irène; heel erg bedankt!!!

Verder gaat alles zijn gangetje hier in het hospitaal. Ik heb weinig te vertellen, want ik beleef ook weinig. Hoewel de afdeling volgens de verpleegster helemaal vol ligt is het vrij rustig en hoor ik niet veel.
De zaalarts zei me gisteren dat we na het weekend gaan kijken hoe de vlag erbij hangt ivm het afmaken van de kuur in huis. Mijn eigen longarts kwam gisteravond even buurten en vond dat we sowieso maar moesten regelen dat ik volgende week naar huis kan. Tenminste, als ik me daarvoor goed genoeg voel. Uiteraard zeg ik dan geen nee. Het is me deze keer gelukt om eens niet als eerste te vragen wanneer ik weer naar huis mag. Dat leek me eigenlijk wat ongepast nu het voor hen ook zo puzzelen is welke soort antibiotica ze me het beste kunnen geven. Maar je begrijpt; als mijn eigen longarts het woordje thuis en verder thuiskuren laat vallen, sta ik in de startblokken om hem vooral aan te moedigen dit idee uit te voeren. Zit toch in de aard van het beestje.

Tot slot hier nog even mijn tijdelijke adres:
UMCG
tav Alie Eerenstein
afd E4/kamer 85
Postbus 30.001
9700 RB. GRONINGEN